Πίνακας του Vincent Van Gogh |
Σκληρός ήταν ο μόχθος
κι αβέβαιο το αύριο της σποράς
καθώς μια βροχή ένα ξεροβόρι
καθόριζε γέλιο και λύπη,
μα πάντα μ ' αγάπη αγκάλιαζαν το στάχυ
το δούλευαν, το χάιδευαν σαν χρυσάφι.
κι αβέβαιο το αύριο της σποράς
καθώς μια βροχή ένα ξεροβόρι
καθόριζε γέλιο και λύπη,
μα πάντα μ ' αγάπη αγκάλιαζαν το στάχυ
το δούλευαν, το χάιδευαν σαν χρυσάφι.
Στον ήλιο ανταμώναν τα βλέμματα
ένα νεύμα φευγαλέο
με τα μέτωπα ιδρωμένα
το σώμα άκαμπτο από κάματο.
Εκεί γινόταν το θαύμα της σποράς μιας άλλης γης
καθώς ένιωθαν το χώμα στα πέλματα
και τις ανάσες.
Έτσι κύλαγαν οι καθημερινές λιακάδες
ζυμώνοντας και πλάθοντας αδιάκοπα
τα χρυσά ψωμιά της ζωής και της αγάπης.
ένα νεύμα φευγαλέο
με τα μέτωπα ιδρωμένα
το σώμα άκαμπτο από κάματο.
Εκεί γινόταν το θαύμα της σποράς μιας άλλης γης
καθώς ένιωθαν το χώμα στα πέλματα
και τις ανάσες.
Έτσι κύλαγαν οι καθημερινές λιακάδες
ζυμώνοντας και πλάθοντας αδιάκοπα
τα χρυσά ψωμιά της ζωής και της αγάπης.
Παναγιώτα Τσορού
Ανέκδοτη Ποιητική Συλλογή
Ανέκδοτη Ποιητική Συλλογή
****************************
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου