Two Embrace by Theresa Lillian |
Είναι οι νύχτες
αυτές.
Μοιραίες,
τις είπανε,
όμως είναι ακραίες.
Σκληρές
και θολές,
ωραίες
σαν αμαρτίες,
νύχτες που βουτάς
στην κόλαση μέσα σου,
νύχτες
που ναυαγείς
στα γύρω πελάγη.
Βυθομετράς
τα απάτητα σπλάχνα σου
και σαν την κατάρα
συστρέφεσαι εντός σου,
τι λείπει
που δίνεται
τι λέει και
σε ποιον
η αγαπημένη φωνή,
κι εσύ εκεί,
στο αβάσταχτο
σήμερα
να ψηλαφίζεις
το απέραντο χτες,
εκεί στη γραμμή
που ενωθήκανε
κορμιά
και λεπίδια,
στην κόψη
τού έρωτα
που σε βρήκε
αγία.
Είναι οι νύχτες μας
που σε ακολουθούν
εκεί που με έχεις,
εκεί που αφουγκράζεσαι
τη νοτισμένη μου θλίψη,
οι νύχτες
που φωνασκούν
πως σου ανήκω.
Είναι οι νύχτες μας,
που καταμαρτυρούν
νωπή την αγάπη
και τα βλέμματα υγρά,
νύχτες όχι τυχαίες,
διαλεγμένες
κι αβόλευτες,
οι νύχτες
της ανήμερης
νοσταλγίας,
νύχτες
κηλίδες
χαραγμένες
σε δέρμα λατρευτικό,
οι ανεξίτηλες
νύχτες ουλές
της αγιάτρευτης
θύμησης...............................
τις είπανε,
όμως είναι ακραίες.
Σκληρές
και θολές,
ωραίες
σαν αμαρτίες,
νύχτες που βουτάς
στην κόλαση μέσα σου,
νύχτες
που ναυαγείς
στα γύρω πελάγη.
Βυθομετράς
τα απάτητα σπλάχνα σου
και σαν την κατάρα
συστρέφεσαι εντός σου,
τι λείπει
που δίνεται
τι λέει και
σε ποιον
η αγαπημένη φωνή,
κι εσύ εκεί,
στο αβάσταχτο
σήμερα
να ψηλαφίζεις
το απέραντο χτες,
εκεί στη γραμμή
που ενωθήκανε
κορμιά
και λεπίδια,
στην κόψη
τού έρωτα
που σε βρήκε
αγία.
Είναι οι νύχτες μας
που σε ακολουθούν
εκεί που με έχεις,
εκεί που αφουγκράζεσαι
τη νοτισμένη μου θλίψη,
οι νύχτες
που φωνασκούν
πως σου ανήκω.
Είναι οι νύχτες μας,
που καταμαρτυρούν
νωπή την αγάπη
και τα βλέμματα υγρά,
νύχτες όχι τυχαίες,
διαλεγμένες
κι αβόλευτες,
οι νύχτες
της ανήμερης
νοσταλγίας,
νύχτες
κηλίδες
χαραγμένες
σε δέρμα λατρευτικό,
οι ανεξίτηλες
νύχτες ουλές
της αγιάτρευτης
θύμησης...............................
ΑΓΓΕΛΙΝΑ ΣΠΟΝΤΗ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου