ΕΥΜΟΡΦΙΑ ΚΑΛΥΒΑ - ΚΟΚΚΙΝΟ ΑΚΡΩΤΗΡΙ

Αγκαλιά θα ξεμοναχιάσουμε .... τη γη.
Ήθελα να σβήσουμε ... τον κόσμο,
έστω για λίγο,
μια λαμπερή μοναξιά να ξεγελάσουμε!
Ξεκινάμε βράδυ;
Από ένα ερημικό ακρωτήρι...
Άγγιξα λέξεις απωθημένες ... πάνω στις εσοχές του βράχου ...
ακουμπισμένες τρυφερά στη διάβρωση του χρόνου ...
Πρώτη φορά βρήκα το χρόνο και την άρμη ... αδύναμα..στοιχεία ...
Ποιος τις απώθησε???
Η αιωνιότητα φυσικά!!!
Έτσι γεννά ευτυχίες...
Φώτισαν τη νύχτα με δύναμη μεταλλική,
όλος ο βυθός γύρω μας φωσφόριζε χαρά ...
κι ένα γέλιο ξεκαρδιστικό ακούστηκε από τη σιωπή του ...
Συνέχισε...μια φωνή φώναζε!!!
Τα κοράλλια χόρευαν πάνω στα ευλύγιστα βλαστάρια τους
και το νερό ασήμισε !!!
Ήταν ατελείωτα ψαράκια που γλεντούσαν τη γέννηση ...
γεννηθήκαμε εκεί, την ίδια ώρα, ξανά ...
Λες κι άρχισε ο κόσμος απ΄την αρχή!!!
Εκεί πάνω στο γλέντι σου είπα μια ευχή,
.
''αχ... να πεθάνουμε μαζί εκεί ....
πάνω σε αυτόν το βράχο'',
.
περισσότερο από αυτόν δεν μας έχει αγκαλιάσει τίποτε άλλο!
Φταίει που το κόκκινο σατέν φόρεμα
θα χάλαγε την γυαλάδα του ....
κι έτσι την χάρισε για πάντα στην θάλασσα...
Στα κόκκινα φεγγάρια ...η θάλασσα θα λαμπυρίζει κόκκινη
για να σου θυμίζει το κόκκινο σατέν που δεν την άγγιξε ...

ΕΥΜΟΡΦΙΑ