ΜΑΡΙΑ ΜΠΙΖΑΝΟΥ " Σ'ένα άγραφο ποίημα "

Πάνω στον τοίχο
Με τις παλάμες αφήνω
Κόκκινα αποτυπώματα
Άναρχα συνθήματα...
Τις φλέβες μου κομματιασμένες
Τις αρτηρίες μου να πάλλονται
Να αναβλύζει σε πίδακα ο Έρωτας
Να ρέει σε νύχτα η Αγάπη.

Εσύ άναψε τις φωτιές...
Να κάψεις ό,τι απέμεινε απ' τα ίχνη μου
Να μυρίσει λιβάνι παντού
από τις αμέτρητες λιτανείες
που έκανα για χάρη Σου !
Τώρα κάνε συντροφιά στις πυρκαγιές
Θα μάθεις τι είναι η Κόλαση μου
Κι αν ακόρεστη γίνει η επιθυμία σου για δροσιά..
Εναρμονίσου στον ερωτικό χορό
με τις μέδουσες
Θα είμαι αυτή που σ' αγκαλιάζει
σφιχτά με τα πλοκάμια της
Με το δηλητήριο θα συνθέτω τον έρωτα
Με τα πλοκάμια θα σου παραδίνω τα κλειδιά
για την πιο γλυκιά διέγερση ...

Είμαι ένας Λυγμός..
Που προσπερνάει βιαστικά
Από έναν ψεύτη Παράδεισο
στην αληθινή Κόλαση
Σου αφήνω τα συνθήματα στον Τοίχο
με λέξεις ντυμένες από σάρκα
που στην άκρη της πρότασης
στάζει μια αιμάτινη ψιχάλα ...

Μαρία ( Μόιρα ) Μπιζάνου
6/7/2016 5:25 μμ