Να σεργιανίζω στα πέλαγα
κάτω απ' τον ίσκιο τ' ουρανού...
παίζοντας με τα χρώματα,
γλυστρώντας στη γαλάζια αλμύρα
ακουμπώντας
στη διαφάνεια του νερού
και να φλερτάρω με τα ψάρια...
και κύμματα απαλά ...
που τρυφερά μ΄ακουμπούν !
κάτω απ' τον ίσκιο τ' ουρανού...
παίζοντας με τα χρώματα,
γλυστρώντας στη γαλάζια αλμύρα
ακουμπώντας
στη διαφάνεια του νερού
και να φλερτάρω με τα ψάρια...
και κύμματα απαλά ...
που τρυφερά μ΄ακουμπούν !
Κι ύστερα...
να γέρνω στ' αραξοβόλι
της νηνεμίας
και να σκέφτομαι πόσο ευγνωμονώ τη ζωή...
που είμαι μια βάρκα αφημένη, ν΄αντέχει στις φουρτούνες...
σαν την Ψυχή !
να γέρνω στ' αραξοβόλι
της νηνεμίας
και να σκέφτομαι πόσο ευγνωμονώ τη ζωή...
που είμαι μια βάρκα αφημένη, ν΄αντέχει στις φουρτούνες...
σαν την Ψυχή !
© Στέλλα Τεργιακή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου