"Στην ανατριχίλα
της νύχτας,
η μέθη του ανθού σου,
ποίηση της σάρκας σου
που δεν νεκρώνει ποτέ
και η ανάσα μου
εκπνοή,
ενός ανύμφευτου
στίχου έγινε,
στη παλίρροια
της ηδονής σου..."
της νύχτας,
η μέθη του ανθού σου,
ποίηση της σάρκας σου
που δεν νεκρώνει ποτέ
και η ανάσα μου
εκπνοή,
ενός ανύμφευτου
στίχου έγινε,
στη παλίρροια
της ηδονής σου..."
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου