ΖΩΗ ΧΑΤΖΗΘΩΜΑ " ΕΡΩΤΑΣ ΚΑΙ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ "

Edvard Munch - Separation  1894

Πλησίασε και τον κοίταξε, ήξερε ότι θα ήταν η τελευταία φορά που τον έβλεπε. Βλέμματα, σφίξιμο χεριού, τρία βήματα μπροστά και ένα πίσω. Μυστική τελετουργία, μύηση, φευγιό σε φιγούρες χορευτικές. Προσκύνημα στο λείψανο της ζωής τους.Το αόρατο πλήθος σχημάτισε σειρά να τους πει λόγια παρηγοριάς και συμπάθειας. Ακολούθησαν τα δευτερόλεπτα του ενός απέναντι στον άλλον. Παγωνιά στα μέσα του καλοκαιριού.

Δεν αγκαλιάστηκαν. Της έβαλε το χέρι στα μαλλιά της και της είπε ''ευχαριστώ''. Ρούφηξε τη μύτη της, δάγκωσε τα χείλη και τα μάγουλά της κοκκίνισαν.. Ήταν η τελευταία φορά που τους είδαν μαζί. 

Την άλλη μέρα η θερμοκρασία ανέβηκε, ο Αύγουστος συνέχιζε τη δουλειά του. Οι άνθρωποι που αγαπήθηκαν πολύ είναι δεμένοι με αόρατα νήματα που εξακολουθούν να τους συνδέουν, ακόμη κι όταν αυτά κοπούν. Ένα παιχνίδι είναι όλα και όλα είναι πιθανά. Πάλι καλά, κανείς δε μας δίδαξε ποτέ τους κανόνες. ''Επαναστάτης της πλάκας!'' σκέφτηκε και γέλασε δυνατά.

Οι μέρες έγιναν μήνες και οι μήνες χρόνια. Συνήθεια είναι όλα. Και μάλλον σιγουρεύτηκε ότι έρωτας και επανάσταση δε θα συμβαδίσουν ποτέ! Μπορούσε, αλλά δε θέλησε να μάθει νέα του.

Κάτι μέσα της υπερθεμάτιζε πως η ζωή είναι ωραία, κι ας φέρεται πολλές φορές σαν κακομαθημένο και χαζοβιόλικο παιδί! Στο λόγο της τιμής μου σας λέω, τα κατάφερε και ξέφυγε από την παγίδα του συναισθηματισμού!

( Απόσπασμα )