Σε παρακολουθώ, κι η διερώτηση με πνίγει..
Το ένστικτό μου δεν εμπιστεύομαι πια..
Της φυλακής μου το κελί, και του μυαλού μου η μπόρα, ούτε να συγκριθεί μπορεί, ούτε και να σε φτάσει, αφού μέσα σε μια στιγμή φυλάκισες το "πάντα.."
Το τώρα έγινε γιατί, και το γιατί, αγκάθι, που μάταια περίμενες πώς θα' ρθει ο καιρός που σαν λουλούδι αθάνατο θα άνθιζε για σένα..
Ζήσε, και μη συμβιβαστείς στο ήρεμο κελί σου.
Να πάρεις ίσκιους και καημούς σε γκρίζες πολιτείες, εκεί που ξεθωριάζει ο νους και η ψυχή ανθίζει, και μ' ένα Venceremos ν' αποφυλακιστείς!
Φιλιώ Ροτσίδου
05/07/2017
ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ http://filiorotsidou.blogspot.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου