ΒΙΚΥ ΔΡΑΚΟΥΛΑΡΑΚΟΥ " Στιλβώνω ακόμα ..."

Στιλβώνω ακόμα
κάθε που με σημαδεύει η κάννη σου η σκοτεινή ..
το παράσημο της λιποταξίας σου!
Μα κρότο πια δεν κάνει ..
Έδυσε στο νου και στην καρδιά η επέλαση σου .
Ήταν φανερά τα τεχνάσματα της πλαστής γοητείας σου..
Είχες επιμελώς μακιγιαρισμένο το ενεργό δυναμικό
του ψεύδους σου.
Με συρραπτικό στερεωμένο το χαμόγελο..
Έτοιμο για τις προγραμματισμένες δηλώσεις αιώνιας αγάπης!
Στην ύστερη εικόνα σου ποτέ δεν με έβλεπες μαζί σου ..
Την προδοσία σου τη φύλαξα.. για της μνήμης τους θριάμβους
να με υπερασπίζομαι όταν αλάτι ρίχνεις στις πληγές μου.

Έκλαψα στην άδεια αίθουσα της ψυχής μου.
Μέτρησα τις ήττες και τις πληγές μου
πόσες φορές είχα πεθάνει χωρίς να αντισταθώ.
Κρυβόμουν απ΄τον ήλιο
και ευχόμουν να πάψει ν΄ανατέλλει
στο φως του να μη δω
πως είναι η καρδιά όταν ματώνει ..
Χτύπησα τις γροθιές μου στον αέρα
κι όταν κάποτε τέλειωσε κι αυτός
ανέβηκα ως εμένα
και σηκώθηκα.. πιο ψηλά από μένα !
Στόχευσα τη ζωή μου διατάζοντάς την να ξεχάσει..
Ήπια πολύ καημό..
Κι εσύ σάρκαζες γλυκόπικρα όταν κολυμπούσα στα βαθιά
και πάλευα για την σωτηρία..
Μα έμαθα .. να επιπλέω στα ρηχά και με μεγάλη μαεστρία!
Και να γεύομαι πια λυτρωτικά
την αταραξία από τις σεισμικές δονήσεις σου
και τις πράξεις σου .. γενναίε !
Η Νέμεση είχε τη δική μου διεύθυνση..
Της έδωσα και τη δική σου ..
Βικυ Δρακουλαρακου