 |
| Πίνακας: Ο λωτός και το πουλί. Του Huang Yongyu |
Ευλογημένη η ματωμένη γη
σαν καρπίσει ανθούς αγάπης.
Αεράκι απαλό σκόρπισε τα πέταλα
στον λόφο με τις κερασιές,
σταγόνες αίμα σε βωμό αγάπης
ράντισε θλιμμένος ο Πατέρας,
υποκλίθηκαν τότε
σε δυο σειρές αντικρυστές,
οι βασανισμένοι πρόγονοι,
μετανιωμένοι για τη θλίψη
που φώλιασε στα κύτταρα.
Προσκυνούν τη γέννησή σου
ώ, κατάλευκο άνθος του Λωτού·
Μονάκριβε ανθέ,
που δέχτηκες την ζεστή ηλιαχτίδα
σαν θεά για πάντα να υπηρετείς,
βήματα αγνής ιέρειας
σε προορισμό μυστικό
σε οδηγούν,
σε σένα μόνο απολογήθηκε ο Σωκράτης
σαν σε υποδέχτηκε στην Πνύκα,
για την Ζωή,
όταν τον ρώτησες ποια είσαι.
"Γνώθι σεαυτόν"
σε ορμήνεψε ο Δάσκαλος
κι απόμεινες να τον κοιτάς
μαύρα μάτια ,σκιστά,
απορία γεμάτα,
για την μοίρα που έσβησε την Τροία.
Αθώε λευκέ Λωτέ
μ' αγάπη τιμημένε,
τα άσπρα σου πέταλα με γνώση σαν γεμίσουν
σε λεύτερα παιδιά να τη μοιράσεις
στη θλιμμένη χώρα.
Το ευλογημένο γέλιο τους
τρανταχτά να ακουστεί
πέρα ως πέρα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου