ΟΡΦΕΑΣ ΠΑΠΑΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ " Το χιόνι χορεύει "

Ορφέας Παπακωνσταντίνου -  Το χιόνι χορεύει

Εκδόσεις  - ΕΥΜΑΡΟΣ

Χρονολογία Έκδοσης - Δεκέμβριος 2016

Είδος - Ποιητική Συλλογή 

Αριθμός σελίδων - 48
Διαστάσεις  - 21x14
ISBN - 13 9786185162153
Πρόλογος  - ΑΓΓΕΛΑΚΗ-ΡΟΥΚ ΚΑΤΕΡΙΝΑ

❀ ❀ ❀ ❀

Ο Ορφέας Παπακωνσταντίνου γεννήθηκε στην Αθήνα το 2007, όπου και ζει. "Το χιόνι που χορεύει" είναι το πρώτο του βιβλίο.

Ποιήματα Συλλογής 

ΑΓΑΠΗ Σ’ ένα δάσος πυκνό βρισκόταν μια λίμνη και είχε την αγάπη των δέντρων, ξαφνικά η αγάπη χάθηκε και το ποτάμι δεν μπορούσε να κρατήσει το νερό, όμως ένα πουλί που έφτιαχνε το καταφύγιο του με λάσπη αφαίρεσε το νερό απ’ τη λάσπη κι όπως περνούσε πάνω απ’ το ξηραμένο ποτάμι έριχνε σταγόνες από το στόμα του, οι σταγόνες ενώθηκαν και το ποτάμι ξαναγεννήθηκε. Ορφέας Η Παπακωνσταντίνου (Αύγουστος 2014) 7.5 Ετών

❀ ❀ ❀ ❀

ΦΑΝΤΑΣΙΑ Τη νύχτα μες τα σκοτάδια ήμουν μονάχος. Περίμενα μέχρι να εμφανιστεί κάποιος. Ώσπου είδα ένα ποτάμι να ρέει. Πάω κοντά του, αγγίζω το νερό και μου λέει. Έεε εσύ ποιος είσαι; Είμαι η φαντασία είπα. Ορφέας Η Παπακωνσταντίνου

❀ ❀ ❀ ❀

ΜΑΓΕΙΑ Στα μαγεμένα δάση των ωκεανών ο ήλιος λάμπει κάτω απ’ το χώμα. Οι αγκαλιές των πουλιών κάνουν τα βότσαλα να δακρύζουν σαν απελπισμένα χρόνια στη γη. Το σκίσιμο των χελιδονιών σαν ραβδί στον αέρα σηκώνει τα κύματα της φαντασίας. Οι άνθρωποι φωνάζουν και οι κραυγές τους γίνονται η καρδιά του μαγεμένου δάσους.
Ορφέας Η Παπακωνσταντίνου

❀ ❀ ❀ ❀

ΔΙΑΛΟΓΟΣ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΟΣ
Λουλούδι μ’ ακούς ; 
Ναι. 
Που είσαι; 
Εεε λουλούδι μήπως; 
Σουτ ! Θα το πω εγώ. 
Σ’ αγαπώ!
Ορφέας Η Παπακωνσταντίνου

❀ ❀ ❀ ❀

ΦΩΣ Όσο έχουμε τα μάτια ανοιχτά φωτίζεται ο παράδεισος. Όταν τα έχουμε κλειστά σκοτεινιάζει. Ορφέας Η Παπακωνσταντίνου

ΕΙΣΑΓΩΓΙΚΟ ΣΗΜΕΙΩΜΑ ΤΗΣ ΚΑΤΕΡΙΝΑΣ ΑΓΓΕΛΑΚΗ-ΡΟΥΚ ΓΙΑ ΤΟΝ ΟΡΦΕΑ ΠΑΠΑΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ

Η ποίηση του Ορφέα Παπακωνσταντίνου είναι μια αληθινή επανάσταση στην ποίηση. Και δεν είναι μόνο η ποιητική αξία των στίχων. Είναι που έχει κανείς την αίσθηση ότι ο ποιητής χρησιμοποιεί τα πλεονεκτήματα της ποίησής του, για να εισχωρήσει όσο πιο βαθιά γίνεται στα μυστήρια της ζωής. Κι όταν λέμε ζωή εννοούμε το σύμπαν, από την κίνηση των αστεριών, ως το τι βασανίζει τους ανθρώπους. Η μεγάλη, βέβαια, μοναδική έκπληξη εδώ είναι ότι ο ποιητής είναι μόνο οκτώ χρονών! Αν κάπως εξοικειωθεί κανείς μ’ αυτό –προσπαθήσει– θα δει το δεύτερο στάδιο της επανάστασης. Ότι ίσως υπάρχουν μέσα στον άνθρωπο ιδέες, αξίες, γνώσεις, που δεν εξαρτώνται από τη διανοητική του εξέλιξη, αλλά από έναν άλλο μηχανισμό που είναι βέβαια άγνωστος. Ένστικτο το λέμε, διαίσθηση το λέμε; Όπως και να το λέμε, σημασία έχει να συνειδητοποιήσουμε την ύπαρξή του και την υπόγεια επίδρασή του στη ζωή μας. 

Γιατί πώς αλλιώς μπορεί να εξηγήσει κανείς ένα οκτάχρονο πλάσμα να λέει, να γράφει: 

Όταν παθαίνεις κάποιο κακό 
γίνεσαι πιο σοφός! 

ή 

Η ζωή είναι ο άνεμος 

ο άνθρωπος είναι η αγάπη. 

Νιώθει ότι κάθε έκφραση της φύσης είναι μια περίληψή της. Γίνεσαι σοφός όχι μόνο όταν συλλέγεις την ανθρώπινη πείρα και βγάζεις συμπεράσματα (βέβαια για να συλλέγεις την πείρα θα πρέπει να ’χεις κάποια σοφία), αλλά και αν έχεις την ικανότητα να αφουγκράζεσαι τη φύση: 

κι όταν το πήρε στην χούφτα του λέει το κοχύλι. 

Επιτέλους ήρθε κάποιος και με πήρε. 

Ένιωσε πως ήμουν το φεγγάρι με τ’ άστρα. 

Όσο πιο κοντά είσαι στη γέννησή σου, τόσο πιο κοντά είσαι στη φύση και ίσως ξέρεις την πραγματική θέση των εποχών, των στοιχείων. Ίσως, αυτά που ονομάζουμε εμείς αντίθετα να είναι μία αλληλουχία, μια σύμπραξη: 

Το χιόνι πέφτει για να ευχαριστηθούμε, [...] 

Το χιόνι χορεύει σαν τρελό εδώ και εκεί 

και μας ζεσταίνει την καρδιά. 

ή 

Η φωτιά σας παγώνει 

και γίνεστε 

το πνεύμα του τίποτα. 

Και αντίθετα: η ποίηση του Ορφέα Παπακωνσταντίνου φαντάζεται, μεταφράζει, ερμηνεύει τη φύση στην ανθρώπινη γλώσσα: 

Οι άνθρωποι φωνάζουν και οι κραυγές τους 

γίνονται η καρδιά του μαγεμένου δάσους. 

Εδώ έχουμε τη μεταφυσική της ποίησης και την ποιητική της φύσης: 

Το ασανσέρ αυτό

 μας βγάζει 

σ’ άλλη πόλη 

με καθαρό 

ουρανό και γη 

και λέω πω πω! 

Πρέπει να τον γράψω 

σε ποίημα 

τον παράδεισο αυτό. 

ή 

Οι φοίνικες των μανιταριών 

κυλάνε στις φλέβες των ανθρώπων 

περνώντας την πύλη της αγάπης. 

Και επιτέλους...: 

Ξαφνικά το ισχυρό φεγγάρι με τη γη 

μεταμορφώθηκαν 

σε ένα φως που μπήκε στο σκοτάδι και το 

διέλυσε, 

τότε ο ήλιος έλαμψε ξανά και ο κόσμος 

πραγματοποιήθηκε!!! 

Και ξαφνικά, μια οκτάχρονη ζωή μας προτείνει μια ματιά για να δούμε μαζί και την ορατή και την αόρατη ζωή. 

Ευχαριστούμε Ορφέα Παπακωνσταντίνου 

Αθήνα, 28-3-2016 Κατερίνα Αγγελάκη-Ρουκ

Διαβάστε επίσης :

Oμιλία του Κώστα Καρούσου στην παρουσίαση του βιβλίου "Το χιόνι χορεύει " του Ορφέα Παπακωνσταντίνου ..