ΑΡΓΥΡΩ ΘΕΟΦΑΝΙΔΟΥ " Ατιτλο "

πηγή φωτογραφίας 

II 

Πώς χάθηκα μέσα σου ;
Μέσα μου πώς χάθηκες ;
Ένα φτερό-φωτεινό φτερό- τα χέρια σου
Τόσο μικρό- τόσο μεγάλο το φεγγάρι
Χάνεται ,κρύβεται, γελάει το φεγγάρι
με δυο μάγουλα μπρούτζινα
-αναμμένα ρόδια-
γελάει στο σύννεφο της σκόνης που σηκώθηκε
απ'το παληό ντουλάπι της καρδιάς μου
Και το αστέρι το λευκό
σαν την καλή γιαγιά τη χιονισμένη
πλέκει με τον ιδρώτα μας
με τον θαλασσαφρό
πλέκει με τις στιγμές μας
δαντέλες μονοπάτια
στου ωκεανού τον ουρανό

ΙΙΙ

Λάμπει στα κλειστά μου μάτια
το λαμπρό- το λευκό,
στ'αχλύ φως το κορμί σου
-πόσο φως !
Κι ο αέρας πώς έμεινεν άναυδος
στην ωραιότητα εμπρός του έρωτά σου !
Κι η ελιά πώς χορεύει στης νύχτας τα γόνατα !
Μέθυσα. Μέθυσα. Πώς έλιωσα !
Πώς τραγουδάει η ανάσα σου
κάτω από τα μαλλιά μου ;
Στις χλιαρές αρτηρίες της σκονισμένης ζωής μου
πώς λάμνεις ;
Στ'ακρόχειλό σου άφησα
ένα απαλό φιλί
-μικρό γαλάζιο -αχνογάλαζο πουλί
Ένα φτερό-ένα πούπουλο,στα χέρια σου.
Πάνω απ'το μπλε φουστάνι μου
η σκόνη κάθε ημέρας {...}
Εγώ είμαι η θάλασσα
-θάλασσα εσύ-
μέσα μου πώς χάθηκες ;
Πώς χάθηκα μέσα σου ;
Στο γαλατένιο ουρανό
μια αμμουδιά γιομάτη μωβ αστράκια
χαμογελά
Με βλέφαρα κλειστά
πώς τραγουδάς στους γυαλούς της ψυχής μου ;
Γερμένο κουρασμένα- τρυφερά-
στη ρίζα της γριάς ελιάς
πώς τραγουδάς ;
Πώς μου γελάς ;

Και τώρα που έμεινα γυμνή
έτσι υγρή σαν αυγινή παραλία
με σένα ήλιο τεμπέλικο
πίσω απ'τα βυσσινιά βουνά
σκύψε ,μυστικό μου,
πάρε τα φτερά
σκέπασέ με- κράτα με σφιχτά
Έτσι που τράνεψες μέσα μου
κράτα με σφιχτά
στης αιωνιότητας την αγκαλιά
όχι του χθες,όχι του αύριο
μόνον του τώρα
Ένα φτερό,ένα πούπουλο
Μι' αναπνοή.

1989 αθ