ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΑ ΕΥΘΥΜΙΟΥ - ΚΙ ΑΝ ΕΡΘΕΙΣ

Ποτέ δεν θα σε ρωτήσω
για ό,τι άγγιξε τη ζωή σου
πριν από εμένα. 
Για όσα χάδια σε εκτόξευσαν στα σύννεφα
ερώτων περαστικών
Για χείλη που στο σμίξιμο ορκίστηκαν
σε κάθε πράσινη φυλλωσιά
των ματιών σου
για κάθε χτύπο της καρδιάς
που τραγούδησε λόγια αγάπης
σε κάποια άλλη καρδιά
Ποτέ δεν θα ζητήσω να δείξεις σημάδια
που έμειναν στην ψυχή αγιάτρευτα,
ούτε θα μπορέσω ποτέ
τις πληγές ολότελα να γιάνω...
Αυτό το σαράκι δεν θα το αφήσω να τραφεί
από όσα όνειρα μας αγκαλιάζουν
Θα το φυλακίσω στα τάρταρα,
ελεύθερα να έρθεις ,
εκεί να μείνεις μέσα μου,
πάντα ανέγγιχτη και ανόθευτη
σαν το φρέσκο χιόνι
που βαραίνει
την κορυφή του κάστρου
που για σένα έχτισα βασίλισσα της σκέψης ,της νιότης , της ζωής...
Όνειρό μου απόκοσμο!
Κι αν έρθεις φορτωμένη ανεκπλήρωτες επιθυμίες
στους ώμους
κι αν στα ξέπλεκα μαλλιά
χορεύουν φιλιά αδοκίμαστα
κι ανάμεσα στα στήθη κουρνιάζουν
αδήλωτες τρυφερότητες
και τα πόδια σου γεμάτα δρόμους
ποτισμένους με δάκρυα
και πόνο
κι αν σε κάθε φουρτούνα μέσα σου
πνίγηκαν όλες οι εφήμερες αγάπες
στην αιώνια καταιγίδα
καθώς ρέει στου χρόνου
το αλόγιστο
Όλα να τα φέρεις μαζί σου,
γιατί όλα αυτά είσαι εσύ
Χωρίς αυτά θα είμαι μόνος
έχοντας απαρνηθεί τα κομμάτια σου
Έτσι εσύ κι εγώ αγκαλιασμένοι
με κάθε φορτίο
θα ξεκινήσουμε
αυτό το καινούργιο ταξίδι
σαν το πρώτο μας...
σαν δυο άμαθα παιδιά
που τρέχουν στο κατάστρωμα
ενάντια στον άνεμο,
να κατακτήσουν
όσα το βλέμμα δεν φτάνει
και όσα η αγάπη συγχωρεί...----

Κωνσταντίνα Ευθυμίου