ΜΑΡΙΑ ΜΠΟΥΧΛΗ " Ατιτλο "

Φωτογραφία Μαρία Μπούχλη 

Ήταν η ώρα η πιο ζεστή της μέρας
-στον τόπο μας τη λένε σύσηλο-
τότε που λίγοι ξέρουνε γιατί ριγούν,
αν είναι από την εντός των παγωνιά
ή απ΄την κάψα που λειώνει ως και την άσφαλτο,
καθώς τα όρια του πόνου και της ηδονής
μπερδεύονται γλυκά όπως στα όνειρα...

Θυμούμαι οι μανάδες λέγαν για την ώρα τούτη
πως έρχεται ο ‘’μεσημεράς’’ να πάρει τα παιδιά...
εκείνα τα παιδιά με τα λιγνούτσικα ποδαράκια
που ύπνο δεν εγνώριζαν, αφού κι εκεί ακόμα
συνέχιζαν να τρέχουνε με πληγωμένα γόνατα .

Μια τέτοιαν ώρα, κανείς δεν είδε και δεν άκουσε
το σχίσιμο του φουστανιού του τζίτζικα
που άνοιξε στα δυο και πρόβαλλε χλωρός
ο πιο γλυκός τραγουδιστής που ξελογιάζει τα σταφύλια.
Απόμεινε ολόγυμνος, έχοντας χρώμα το άγουρο πράσινο
έκθαμβος από το Θαύμα που συντελέστηκε εν αγνοία του,
αυτός ο πρωταγωνιστής στο δράμα!
Ποιος ξέρει πόσο θάρρος να χρειάστηκε
για να αφεθεί εκτεθειμένος όπως οι γυμνωμένοι εραστές,
με το βελούδινο κορμί του έρμαιο σε πιθανές κακόβουλες δαγκωματιές !
Κι όμως! την ώρα τούτη τη σεβάστηκαν ,
ως κι οι στρατιές των μυρμηγκιών και οι κρυψίνοες αράχνες,
που στήνουνε μποσκάδα με τα ομορφότερα πλεκτά του κόσμου...
Αν πόνεσε κανείς δεν ξέρει, γιατί έμοιαζε με γέννα αυτό το γδάρσιμο ...

Θαρρώ το χρειαζόμαστε κι εμείς αυτό το απρόσμενο
μα προκαθορισμένο γδύσιμο...Ας μείνουμε για λίγο απροστάτευτοι!
Όλο τον Χρονο μας με πανοπλία τον ξοδεύουμε ...

(Μαρια Μ.)
18/6/2017