ΜΑΡΙΑ ΜΠΟΥΧΛΗ " Ατιτλο "

Art by Katya Bilyk - Berlin ArtParasites

Ανοίγω τα χέρια ώσπου να νοιώσω πως έγινα σταυρός, ένας σταυρός από σάρκα και χυμούς που μέσα του ταξιδεύουν σα μικρά σκαριά οι σκέψεις των αγγέλων και των δαιμόνων κι οι αμφιβολίες των πρώτων ανθρώπων. Σαν κι αυτούς έχω διάπλατα ανοιχτά τα μάτια καταπίνοντας λαίμαργα τα χρώματα και με ορθάνοιχτα ρουθούνια εισπνέω τον αλατισμένο αέρα. Νοιώθω ψηλότερη από το ύψος μου και συγχρόνως συμπιεσμένη σα βρεγμένο χαρτόνι. Στις σπηλιές μου εισέρχονται με δισταγμό τα κύματα εναποθέτουν τρίμματα από βότσαλα κι ύστερα αποτραβιούνται μετανοιωμένα για να ξανάρθουν με ορμή μεταφέροντας πεπλανημένους αστερίες και αχινούς. Στο στόμα μου θορυβούν μασημένα αυτάκια της Αφροδίτης κι ένας ιππόκαμπος βρήκε ανοιχτό τον αιμάτινο δρόμο για την καρδιά μου. Αυτό είναι ένα στρείδι χωρίς μαργαριτάρι, στέρφο που φώλιασε στους μετωπιαίους κόλπους μου. Την τελευταία στιγμή πρόφτασα ν'αρπάξω τον κάβουρα που δάγκωσε καρκινοβατώντας τη γλώσσα μου. Τα φύκια τα 'πλεξα κορδέλες στα μαλλιά μου. Τώρα πια είμαι ένας σταυρός που πάνω του κρέμασε η θάλασσα τα δώρα της. Ταλαντεύομαι και κουδουνίζουν τα όστρακα γελώ και φέγγει το πλαγκτόν, αναπνέω και ξεθυμαίνει η φάλαινα, κάνω να πω ένα τραγούδι κι έρχονται όλο περιέργεια οι δέλφινες. Είμαι ένα βήμα πριν την πλήρη μετουσίωση μου, είναι μια πρόβα ζωής και θανάτου, μεταμορφώνομαι σε απολίθωμα. Πάντως, ο κάτασπρος γλάρος στάθηκε πάνω στο κεφάλι μου πατώντας στο ένα του πόδι και καθόλου δεν έχει τη δική μου αμφίβολη υπόσταση, ραμφίζοντας το μικρό ψαράκι . (Μαρια Μ.) 12/7/2016