ΣΕΚΛΙΖΙΩΤΗΣ ΘΑΝΑΣΗΣ " Ξενιτιά…"

Κόρη τ' ανέμου χαραυγή, στα μάτια μου εφάνη
να ροβολάει αλαφρά κρατώντας το χαμπέρι,
κι είχε στα μάτια μια θλιβή το πόθο της να γιάνει
και στο λυτό της το μαλλί κρεμόταν το τσεμπέρι
που κέντησε η μάνα της λίγο προτού πεθάνει.
~
Κόρη τ' ανέμου ροδαυγή που τρέχεις σαν το άτι,
κι η κάθε μια σου δρασκελιά στον κουρνιαχτό υφαίνει,
θολόχρωμη ανασαιμιά, κι απλώνει μες στο μάτι,
τα κροσσωτά σου τα μαλλιά, σαν τσέργα υφασμένη,
ανεμοπαίζουνε κι αυτά σαν μυστικό που κρένει.
~
Κόρη τ' ανέμου στην αυγή για πες μου που πηγαίνεις
και τρέχεις έτσι μοναχή στου πρωινού τη χάρη;
μήπως μαντάτο θλιβερό της ξενιτιάς μου φέρνεις
που 'χω το γιο μου να τον δω, μήπως το έχει πάρει,
ο στεναγμός της λησμονιάς το έρμο παλικάρι;
~
Κόρη τ' ανέμου χρυσαυγή γιατί αναστενάζεις
μες στο τραχύ το βλέμμα σου μια συλλογή σου στέκει,
κι έχεις και στα ματόκλαδα λυγμό σα να φωνάζεις
το γρήγορο πιλαλητό, φωτιά κι αστροπελέκι,
μες στη θωριά μου τώρα πια η μοναξιά μου γρέκι.
~
Κόρη τ' ανέμου αστραυγή τη πόρτα μη περάσεις
τέτοιο χαμπέρι θλιβερό δεν θέλω να τ' ακούσω,
στη πονεμένη μου καρδιά φαρμάκι μη κεράσεις
της ξενιτιάς το πάντρεμα είναι περίσσιο λούσο
κι όποιος παιδί έχει εκεί, εσύ να τον ξεχάσεις…

Θανάσης Καραθύμιος Σεκλιζιώτης
απ' το βιβλίο  "χαμένες μέρες"
15σύλλαβος πλεχτός