Αχτίδες μάλαμα, κουβάλαγαν τα δεντρα των χειμώνων
Αρμυρός αέρας διαπερνούσε τειχία, κλαδιά, κ άμμο λιχνιστή
Έφερνε μνήμες βουτηγμένες θαλασσί, στα βράχια να λιαστούν
και μάζευε τα κύματα που έγλειφαν καδρόνια ,στη νωχέλια αφημένα ..
Έτσι λυπημένοι και υγροί οι χρόνοι βάφουν τα μαλλιά μας
την άνοιξη , γλάροι και τράτες συγυρίζουν ό,τι παραίτηση θυμίζει,
ο χορός της ζωής , ξαναστήνεται και ζει,
λάμπει ομορφιά, το αστέρι στο ξημέρωμα
Τιποτα δεν θυμίζει τα παλιά
τα ψάρια πολλαπλασιάζονται , σπαρταριστά σε κοφίνια ζωντανά
αστάφτει το γαλάζιο και λευκό .
Πανηγύρια άρχονται, οι σταυροί των αγίων λαμποκοπάνε.
Η Ελλαδα ανασταίνεται θαρρώ, καπετάνιοι μύριοι και κανείς ξανά στα δίχτυα
είμαστε όλοι σ ένα πλεούμενο Οδυσσείς που κάθε χρόνο την Ιθάκη παρατούμε
για του ορίζοντα το πλάτος , στου ονείρου τη φυγή.
Φωτεινή Ψι
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου