ΜΑΡΓΑΡΙΤΑ ΑΡΒΑΝΙΤΗ " Ξεπέρνα τον φόβο ζήσε το θαύμα "

Τίτλος - Ξεπέρνα τον φόβο Ζήσε το θαύμα
Συγγραφέας - Μαργαρίτα Αρβανίτη
Σελίδες -535
Διαστάσεις - 14,7 x 20,8
ISBN - 978-960-468-166-2

Το εξώφυλλο είναι πίνακας του διακεκριμένου ζωγράφου Αντώνη Απέργη 

Περιγραφή 

"  Ξεπέρνα τον φόβο ζήσε το θαύμα "

Ένα θαύµα είναι η ζωή, που αξίζει να το ζήσουµε! Ξεπερνώντας εµπόδια, φόβους πραγµατικούς και πλασµατικούς, ο στόχος είναι όχι µόνο να ζήσουµε αλλά και να ευτυχήσουµε.

Βασική προϋπόθεση η υγεία, την οποία θεωρούµε δεδοµένη µέχρι τη στιγµή που εισβάλλει το απροσδόκητο της απώλειάς της.

Εφιαλτική η κατάσταση όταν μπροστά στην απειλή της Ύπαρξης, ενώ πιστεύαμε αυθαίρετα σε περισσότερο χρόνο ζωής, αντιμετωπίζουμε το ενδεχόμενο να τελειώνει. Βασανιστική η διαπίστωση όταν μας βρίσκει μπροστά σε όσα ποθήσαμε και δεν τα ζήσαμε. 

Ο φόβος είναι το πρώτο συναίσθηµα αφύπνισης για αντιµετώπισή της όταν το αυτονόητο αγαθό της Ύπαρξης γίνεται πλέον αγαθό διεκδίκησης µε αγώνα.

Η Ελπίδα η ηρωίδα του βιβλίου, όταν προκύπτει η απειλή Ca-μαστού, συνειδητοποιεί την αναγκαιότητα της προσωπικής παρέμβασης στη διαμόρφωση του επιθυμητού αποτελέσματος.

Επεμβαίνει να ελέγξει τη μοίρα της.

Επιστρατεύει τις δυνάμεις που έχει, οικοδομεί νέες εκεί που δεν έχει ενώ ακολουθεί παράλληλα την ενδεδειγμένη ιατροφαρμακευτική της αγωγή.

Στην προσπάθειά της να σώσει το κορμί της, φροντίζει μη χάσει τη ψυχή της.

Στρέφεται για στήριξη σε όσα καλά της συνέβησαν στο παρελθόν και στα πολύτιμα αγαθά που της προσφέρει το παρόν.

Ο έρωτας , η αγάπη η φροντίδα για τον άνδρα της, την οικογένειά της, η έννοια της να μη στερήσει τη μάνα από τα παιδιά της, η χαρά της δημιουργίας και της επιθυμίας να ολοκληρώσει τον προορισμό της σε αυτή τη γη, της δίνουν άπειρους λόγους να θέλει να ζήσει!

Αναζητά επίμονα νέες γνώσεις, στρέφεται στην πείρα της ανθρωπότητας ,παρατηρεί την φύση και τη ζωή, αποκωδικοποιεί τα μηνύματά τους για επαναπροσδιορισμούς στάσεων ζωής και αξιών με στόχο την ενδυνάμωση των αντιστάσεων της απέναντι στα δύσκολα..

Εστιάζει στην αξία της κάθε στιγμής. Αναζητά την ουσία και την πληρότητα μέσα στην καθημερινότητά της καθώς στην απουσία τους όσα χρόνια και αν δοθούν πάλι λίγα θα είναι!

Αν ήρθε ο φόβος, το θαύμα της ζωής να της στερήσει, αποφασισμένη είναι να το διεκδικήσει!

Μέσα στα πολλά θέματα που πραγματεύεται το βιβλίο επέλεξα σαν κεντρικό άξονα του βιβλίου την πρόληψη του Ca του μαστού για περισσότερη ευαισθητοποίηση απένατι στην αναγκαιότητα της προληπτικής ιατρικης , σε γενικότερα θέματα υγείας καθώς στην απουσία της χάντονται άδικα εκατομμύρια ζωές.

Αυτή η συγγραφή η δική μου προσφορά- 

πρόταση ζωής για καλύτερη ζωή.

Στο μοίρασμα είναι η χαρά

και τα οφέλη της επικοινωνίας

Αποσπάσματα 

i.Μάχη για τη ζωή. 

Η Ελπίδα νοιώθει την ανάγκη να «ξορκίσει» τον ψυχοφθόρο φόβο του Θανάτου.

Όταν λέμε ότι ο Θεός τα πάντα εν σοφία εποίησε δεν μπορεί να «λάθεψε» με τον Θάνατο. Δεν μπορεί να είναι τυχαία η ύπαρξή του. Κάποια αναγκαιότητα θα καλύπτει σοφά στο σύνολο της ζωής και δημιουργίας μέσα στο Σύμπαν.

Ναι, θα μελετήσει τον «εχθρό»! Το φόβο του θανάτου και τον ίδιο τον θάνατο. Δεν μπορεί να διαφεντεύει τον ύπνο της, να κατοικοεδρεύει μέσα της, να χαλάει τα όνειρα της, τη καλή διάθεση, τη χαρά της ζωής πριν ακόμα ξέρει που θα καταλήξει η περιπέτειά της.

Απέναντι στις ασχημάτιστες σκέψεις περί θανάτου και στον αρχέγονο φόβο που κουρσεύει την ψυχή της, η επιθυμία της επιβίωσης πρέπει να νικήσει.Να παρατάξει διεκδικητικά θέσεις ζωής απέναντι στο ενδεχόμενό του. Να αποκτήσει τη φιλοσοφική θωράκιση που δεν την έχει «δουλέψει ακόμα απέναντι στον φόβο του, γιατί μέχρι σήμερα δεν υπήρχε η ανάγκη να την επεξεργαστεί. Τώρα θα το κάνει. Θα μάθει ότι μπορεί για τον θάνατο σε μια προσπάθεια Νίκης ή Συμφιλίωσης μαζί του γιατί ζωή μέσα σε φόβο ζωή δεν λογίζεται!Στις σκέψεις αυτές η Ελπίδα νοιώθει πιο δυνατή! Καταλαβαίνει ότι ο φόβος του θανάτου δεν σταματά τον Θάνατο. Τη ζωή σταματά, φθείρει την ποιότητά της, φθείρει τη χαρά και τις αξίες της.

Ξέρει πως μέσα από την πάλη των αντιθέτων έρχεται η εξέλιξη. Τα αντίθετα από τη φύση τους υπάρχουν. Το ίδιο ισχύει με τη Ζωή και το Θάνατο. Συνυπάρχουν τη κάθε στιγμή και αντιπαλεύουν μέσα σε κάθε κορμί. Όταν βέβαια συνειδητοποιεί ότι αντιπαλεύουν μέσα και στο δικό της κορμί ξαφνιάζεται και φοβάται για το αποτέλεσμα.

Συνειδητοποιεί ότι πρέπει να πιάσει τη θέση της στη μάχη! Να επιστρατεύσει τους μηχανισμούς των αμυντικών της δυνάμεων και όπου δεν υπάρχουν να τους αποκτήσει.

Καλείται να αντιτάξει απέναντι σε ό,τι οδηγεί στο θάνατο,σκέψεις θετικές, ιατρική αγωγή, να ζει και να χαίρεται την ομορφιά της ζωής τη κάθε της στιγμή και όσα ακόμα θα της φανερωθούν στην πράξη σαν δυνάμεις ενάντια στη σκληρή πραγματικότητα που ορθώνεται απειλητική μπροστά της.

Καλείται να κάνει τα πάντα! Ότι πρέπει για να αναστρέψει την πορεία του και να τη κάνει ζωή! Νοιώθει έντονο τον Συναγερμό μέσα της! Καλεί σε επιστράτευση τις μάχιμες δυνάμεις ενάντια σε ότι έρχεται να την καταβάλλει.

Η Ελπίδα συνειδητοποιεί ότι όλα τα ωραία που λέμε έχουν αξία μόνο όταν τα κάνουμε πράξη! Εύκολο δεν είναι αναγκαίο όμως είναι. Η γνώση του αναγκαίου μας σπρώχνει εκεί που βρίσκει η ζωή την απελευθέρωση της. Στην πράξη! 

Νοιώθει πως έφτασε η ώρα να παλέψει για τη ζωή της «σε μαρμαρένια αλώνια». Θα προσπαθήσει μέχρι να το καταφέρει! Ήδη έχει κάνει ένα μεγάλο βήμα. Δεν φοβάται να μιλάει για τον θάνατο. … δεν φοβάται να τον σκέπτεται! Τον κατονομάζει, τον ερευνά και προετοιμάζει την αντιμετώπισή του!

❀    ❀    ❀    ❀

ii.Η ζωή μας εκπαιδεύει στα δύσκολα για τα δυσκολότερα.

Στη αρχή η Ελπίδα νόμισε ότι η ζωή σκληρή μαζί της την δοκίμαζε! Λες και την τιμωρούσε! Στη συνέχεια κατάλαβε ότι η ζωή την εκπαίδευε, εκπαίδευση σκληρή στα δύσκολα για τα δυσκολότερα.. Δεν σε αφήνει να αποφοιτήσεις αν δεν αποδείξεις με πράξεις όσα θεωρητικά αποδέχεσαι και κατανοείς.

Την εκπαίδευσε να εκτιμάει και να απολαμβάνει τα μικρά και τα μεγάλα της ζωής. Να διεκδικεί όσα δεν της χαρίζονται, της αναλογούν όμως να τα ζήσει! Αν δεν της είχαν παρουσιαστεί αυτές οι δυσκολίες δεν θα είχε αναπτύξει σκέψεις φιλοσοφία ζωής, στάσεις και αξίες που την βοήθησαν να κατανοήσει «κομμάτια » από το νόημα της. Η γνώση ποτέ δεν τελειώνει όπως και τα δύσκολα δεν τελειώνουν ποτέ. 

Δεν θα ήξερε πόσα πολλά αντέχει, πόσα πολλά μπορεί να πετύχει!

Δεν είναι η «ηρωίδα» όπως την θαύμασαν πολλοί, με το σκεπτικό πως εκείνοι δεν θα μπορούσαν ποτέ να καταφέρουν κάτι ανάλογο! Της προέκυψαν οι δυσκολίες και αναγκάστηκε να τις αντιμετωπίσει. Εκπαιδεύτηκε να αναστρέφει τα δυσάρεστα σε ευχάριστα! Τα δύσκολα σε εύκολα! 

Συνειδητοποίησε ότι το πέρασμά της μέσα στο καμίνι των δυσκολιών την οδήγησε σε νέες γνώσεις και αντοχές για μια ζωή ανθεκτική σαν το ατσάλι που χρειάζεται όμως πρώτα να πυρωθεί σε δυνατή φωτιά για να μπορέσει μετά να το σμιλέψει ο έμπειρος τεχνίτης όπως επιθυμεί! 

Και, 

Ο πιο έμπειρος τεχνίτης, μάστορας άριστος η ίδια η ζωή!

❀    ❀    ❀    ❀

iii.Ο «θεϊκός» προορισμός

Μέσα σε κάθε άνθρωπο παράλληλα με όσα σπουδαία καλείται καθημερινά να εκπληρώνει σε υποχρεώσεις οικογένειας παιδιών και εργασίας, τομείς που καλύπτουν τις προτεραιότητες του, υπάρχει ένας «θεϊκός» προορισμός δημιουργίας που έχει να κάνει με την εξέλιξη της προσωπικότητας του, την αυτογνωσία τη φιλοσοφία της ζωής την κατανόηση του κόσμου και του προσδιορισμού ποια είναι δική του θέση μέσα σε αυτόν.
Θεό ή Φύση όπως και αν ονομάσουμε την πηγή δημιουργίας, δικά της «παιδιά» και εμείς ενταγμένα σε έναν κόσμο που μας θέλει «κατ εικόνα και καθ ομοίωση» του δημιουργού μας, συνειδητοποιούμε κάποια στιγμή – αν μπορέσουμε να το συνειδητοποιήσουμε - ότι είμαστε προορισμένοι να βιώσουμε το πέρασμά από την δεδομένη σε εμάς «κατ εικόνα» στην απαιτητική κατάκτηση της «καθ ομοίωσης» του.
Εκεί και ο προορισμός! Η πορεία προς την «θέωση» με έργα αντάξια των προσόντων και δεξιοτήτων που έχει δώσει μοναδικά στον άνθρωπο ο Θεός και Δημιουργός του. Τη Λογική και την Ελευθέρα Βούληση.
Προορισμός που ωθεί να ποθήσουμε τα «κρείττονα», αγάπη αυτογνωσία ευσπλαχνία, συγνώμη και μετάνοια, αλληλεγγύη συμπαράσταση αποδοχή κατανόηση της διαφορετικότητας, σεβασμός στις ανάγκες της ψυχής και του σώματος για ελευθερία, ισονομία, ισοπολιτεία και συμμετοχή σε όσα συντελούν στην αρμονική συνύπαρξη των ανθρώπων, στην καλή ζωή και στην πρόοδο της κοινωνίας, ως τα μόνα ικανά για το ταξίδι της υλοποίησης προς την «θέωση».
Δισυπόστατο ον ο άνθρωπος από ύλη και πνεύμα. Με τον θάνατό του δεν μπορεί να τελειώνουν όλα εδώ! Θνητός και «αθάνατος» καθώς είναι καλείται να πράξει ανάλογα με την ωριμότητά του πώς εκλαμβάνει το «αθάνατος».
Αθάνατος όχι με την έννοια του μη φθαρτού σώματος αλλά του πνεύματος που μπορεί να επιτελέσει έργο «αθάνατο». Αυτή και η βασική ανάγκη της ψυχής! Αυτός και ο προορισμός του! Η δημιουργία «έργου ζωής» - το δικό του λιθαράκι - έστω μικρού αλλά ικανού να αντικατοπτρίζει το δικό του πέρασμα από αυτή τη Γη, έργο στήριξης του οικοδομήματος της κοινωνίας για την πρόοδο και την καλή συνέχεια της.
Έργα «αθάνατα» σαν διαχρονικές αξίες ανάμεσα στις υπόλοιπες της κοινωνίας καθώς φέρουν την ταυτότητα των δημιουργών τους γίνονται ικανά να συμπαρασύρουν και τους δημιουργούς στην «αθανασία».
Ο νους φωτίζεται, η ψυχή ηρεμεί. Το πέρασμα στην «αθανασία» νικάει τον φόβο της προσωρινότητας της ζωής! Το αλλοτινά «ασχημάτιστο» «αδιευκρίνιστο» του προορισμού έχει βρει την «εικόνα» του με την εκπλήρωση της πορείας προς την «θέωση» όπου συντελείται η «καθ΄ομοίωση» των παιδιών – ανθρώπων, με τον Θεό- Δημιουργό τους!
Η «αθάνατη» ανθρώπινη δημιουργία, ικανή να συμπαρασύρει και τον δημιουργό της στην "αθανασία", ο ύψιστος θεϊκός προορισμός!

❀    ❀    ❀    ❀

iv.Το άπλωμα της μπουγάδα και το σεργιάνι στα σύννεφα.

Η αξία της κάθε στιγμής.

Η Ελπίδα έριξε ανόρεκτα μια ματιά στη λεκάνη με τα ρούχα που είχε βγάλει η μητέρα της από το πλυντήριο και περίμεναν εκείνη να τα απλώσει. Μάζεψε το κουράγιο της, έσκυψε πήρε παραμάσχαλα τη λεκάνη, πήρε και τα μανταλάκια, κρέμασε το κλειδί της πόρτας του σπιτιού στο λαιμό της και ανέβηκε στη ταράτσα.

Ακούμπησε τη λεκάνη σε ένα από τα πλατώματα του τοιχίου και άρχισε να απλώνει. Κάθε φορά που σήκωνε άκεφα το κεφάλι της να απλώσει ένα ρούχο στο σκοινί, η ματιά της χανότανε στο απέραντο γαλάζιο του ουρανού. Για κάθε ρούχο και μια ματιά.

Στην αρχή ασυνείδητα, μετά συνειδητά. Ένοιωσε λες και την καλούσαν τα σύννεφα σε σεργιάνι!

Πόση ομορφιά Θεέ μου απλώνεται εκεί ψηλά! Σκυμμένη καθώς είναι εδώ και καιρό πάνω από τις έννοιες της, είχε πάψει να κοιτάζει γύρω της. Ένοιωσε την ανάγκη να ξεφύγει. Αρπάζει την ευκαιρία! Για κάθε ρούχο και μια «δρασκελιά» για εκεί που λατρεύει. Στα σύννεφα! Πανέμορφα, αρχοντικά, μεγαλοπρεπή κυρίαρχα στους ουρανούς, ογκώδη και επιβλητικά κατά ομάδες σε σχήματα και σχηματισμούς τα βλέπει να κινούνται να αλλάζουν θέσεις σχήματα και σώματα. Πόση χαρά νοιώθει στο κοίταγμά τους!

Τα ξέρει με το όνομά τους! Σύννεφα επώνυμα ανάλογα τον προορισμό και τη θέση τους στον αιθέρα. Θύσανοι, σύννεφα αραιά, λευκά, σαν φτερά, στρώματα,σύννεφα της βροχής, σωρείτες, σωρειτομελανίτες, σύννεφα τρομακτικά σκοτεινά της καταιγίδας, εντυπωσιακά, θυμωμένα, θυσανοσωρείτες, μάζες μικρές κυκλικές σαν κοπάδι προβατάκια, θυσανοστρώματα τα εκλεκτά με στεφάνι φωτεινό γύρω από τον ήλιο και το φεγγάρι, αγγελιαφόροι της αλλαγής του καιρού! Στρωματόμορφα νέφη, του άστατου καιρού! Πόσα πολλά , πόσο διαφορετικά, σαν λόφοι, σαν φτερά, σαν τούφες από βαμβάκι, σαν πουλιά , σαν γίγαντες, όλα τους πανέμορφα απλωμένα, ή σφικτά μαζεμένα! Από τα πιο εντυπωσιακά τα λευκά, τα σύννεφα του καλού καιρού όπου και ο θρόνος της Πλατυτέρας των Ουρανών!

Σήμερα την έλκει ξανά η ομορφιά τους! Θέλει να πάει κοντά τους! Η ματιά της όλο λαχτάρα «σκαλώνει» επάνω τους και σκαρφαλώνει! Η πατημασιά της ανάλαφρη βουλιάζει στην μπαμπακωτή υφή τους! Αφήνεται επάνω τους, χαίρεται την απλωσιά τους!

Κάποια όμως σύννεφα αν και κατάλευκα κρύβουν ανάμεσά τους και γκρίζα, να όπως αυτό το μοναχικό που δείχνει με ύφος σκοτεινό λες και «αντριεύεται»! Λες και σκέπτεται να στείλει στη μπουγάδα τη βροχή του…

Η Ελπίδα ανησυχεί συνέρχεται και «προσγειώνεται» στη ταράτσα ξανά να σώσει τα απλωμένα της.. Το γκρίζο σύννεφο επιμένει να στέκεται από πάνω της λες και την απειλεί!

Εκεί που προβληματίζεται αν πρέπει να συνεχίσει το άπλωμα ή να τα μαζέψει, απρόβλεπτα ξεπροβάλει μέσα από το γκρίζο του ουρανού ο μεγαλοπρεπής Πανόπτης Ήλιος! Πόσο βασιλική η θωριά του! Πόσο καλοσυνάτη η ματιά του! Η Ελπίδα καθώς τον κοιτάζει διστακτικά και φευγαλέα νοιώθει λες και την παρατηρεί. Λες και ήρθε να προστατέψει εκείνη και την μπουγάδα της. Σαν να της φάνηκε «Συνέχισε... » πως είπε… Δεν μπόρεσε να τον κοιτάζει για πολύ. Την θάμπωνε η εκθαμβωτική θωριά του! Με μάτια χαμηλωμένα γεμάτη σεβασμό για την ευεργεσία του συνέχισε το άπλωμα των ρούχων. Το γκρίζο σύννεφο υποκλινόμενο μπροστά στον Κυρίαρχο Ήλιο σιγά σιγά άρχισε να αποχωρεί..

Η Ελπίδα δεν βιαζόταν πια να τελειώσει με το άπλωμα των ρούχων της. Απολάμβανε την κάθε στιγμή ενώ ο Ήλιος συνέχιζε να της στέλνει τις ευεργετικές του ακτίνες . Θεέ μου, τι ζεστασιά πλημμύρισε το κορμί της! Πως άλλαξε η διάθεσή της! Πόση αισιοδοξία γέμισε η ψυχή της! Να, ένα σύννεφο γκρίζο ήταν η απειλή και πέρασε! Γιατί όχι και η απειλή που την βασανίζει!

Η φύση της στέλνει ξανά τα μηνύματά της. Χαμένος ο χρόνος σε «στάσεις» αναμονής για το καλύτερο. Χαμένες ανάσες ζωής. Πέρασε τόσο ωραία με ένα «ταπεινό» άπλωμα των ρούχων! Πολλές οι χαρές στην αξία της κάθε στιγμής!

Λίγα λόγια γνωριμίας από την Μαργαρίτα Αρβανίτη

Γεννήθηκα και μεγάλωσα στην Αθήνα. Είμαι παντρεμένη και μητέρα δύο παιδιών. Η αγάπη μου για τις τέχνες και τα γράμματα ξεκίνησε σαν ευχαρίστηση μέσα από τις σχολικές δραστηριότητες την οποία στήριξα μεγαλώνοντας με θεωρητικές σπουδές.

Το πρώτο μου ποίημα σε παιδική ηλικία το ακολούθησαν και άλλα πολλά, ανάλογα των εμπειριών και της ωρίμανσης που φέρνουν τα χρόνια

Παράλληλα με την ποίηση, η μουσική, η ενασχόλησή μου στο ραδιόφωνο σαν παραγωγός προγραμμάτων ελληνικής μουσικής, το θέατρο η ζωγραφική , η εκμάθηση της τουρκικής γλώσσας και η μετάφραση ποιημάτων, η φωτογράφιση των αρχαιολογικών και ιστορικών μνημείων της Αθήνας, η συνεχής αναζήτηση της αλήθειας τι συμβαίνει γύρω μου, υπήρξαν και παραμένουν αγάπες στην προσπάθειά μου να γίνομαι καλύτερος άνθρωπος για μένα, την οικογένειά και την κοινωνία μου. 

Είμαι μέλος της ΠΕΛ- Πανελλήνιας Ένωση Λογοτεχνών. 

Θεωρώ και αντιμετωπίζω την συγγραφή σαν σημαντικό συντελεστή διαμόρφωσης ανθρώπου και κοινωνίας. Η ευθύνη και ο σεβασμός απέναντι στον αναγνώστη με οδηγεί αν χρειαστεί να διαλέξω ανάμεσα στο χρήσιμη και αρεστή, να παραμείνω χρήσιμη, εν αναμονή του επερχόμενου συγκερασμού και των δύο. 

Η πρώτη ποιητική μου συλλογή «Ανεκπλήρωτοι Έρωτες», κυκλοφόρησε από τις Εκδόσεις Ελληνική Πρωτοβουλία, η δεύτερη «Του έρωτα και της ζωής» κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Μ. Σιδέρη και συμμετέχουν ποιήματά μου στην «Ανθολογία Ποιήσεως» των εκδόσεων ΟΣΤΡΙΑ. 

Υπάρχει έτοιμη ακόμα μία ποιητική συλλογή για μελλοντική έκδοση.