 |
"Ophelia" by John Everett Millais, 1851-52
Οδύνη αργοσαλεύει στου βουνού τα σωθικά λυγμό πηχτώνοντας, που σπαρταράει ψιχάλα ποιος να θρηνεί; αγγέλοι ή κόλασης δαιμονικά; στοιχειά ή του δυστυχισμένου η κρεμάλα; οδύνη σκίζει τώρα των δενδρώνε την καρδιά κορμιά παλιά που αιματώνουν μυστική θυσία η πάχνη αργοστάζει στα κλαδιά σιωπή βαθειά και η γη συσπάται σε φριχτή τελετουργία δεν είναι του Ορφέα η λύρα που πικρά θρηνεί η Ευρυδίκη στου Άδη τώρα κλαίει στρώμα στου Πόντου την αρμύρα πια ο Φρίξος δεν πονεί της Έλλης που εγύρευε το εράσμιο σώμα μια κόρη είναι, χλωμή ξωθιά, η Οφηλία φλόγα στου δάσους της τη σκοτεινή λατρεία |
http://sofiapotari.blogspot.gr
Ευχαριστώ πολύ Γεωργία μου! Αγαπημένο μου σονέτα!
ΑπάντησηΔιαγραφή