G. Klimt "The Beethoven Frieze" (detail), 1902 |
Τα χέρια ακόμα κι αναποφάσιστα της θέσης κι άβολα
Ξέρουν καλύτερα τα πλαϊνά της ύπαρξης
Έτσι ακρομετρούν τη διάφανη εγγύτητα
Κάνουν το χρόνο θαύμα
Χωρίς να ζητούν την πίστη των ματιών
Έχουν τόσο χρώμα τ' αγγιγμένα
Τόσο αποκορύφωμα
Δεν σπαταλιέται όσο κι αν τα σιγανεύουμε
Στην διαπερατότητα της μικρότερης διαδρομής
Στα πλαϊνά της ύπαρξης
Δέρμα με δέρμα δένεται το ατόφιο
Γίνεται να΄χουμε το ίδιο καρδιογράφημα στο πέταγμα;
Πόσα ψίχουλα στο σακούλι φτιάχνουν ένα γυρισμό;
Τα χέρια ξέρουν
Πως κάθε δρόμος είναι ένα καλωσόρισμα
Ακόμα κι όταν κρατούν με πυγμή την απώλεια
Πιο μεγάλη τότε η ευχή
Ξέρουν καλύτερα τα πλαϊνά της ύπαρξης
Έτσι ακρομετρούν τη διάφανη εγγύτητα
Κάνουν το χρόνο θαύμα
Χωρίς να ζητούν την πίστη των ματιών
Έχουν τόσο χρώμα τ' αγγιγμένα
Τόσο αποκορύφωμα
Δεν σπαταλιέται όσο κι αν τα σιγανεύουμε
Στην διαπερατότητα της μικρότερης διαδρομής
Στα πλαϊνά της ύπαρξης
Δέρμα με δέρμα δένεται το ατόφιο
Γίνεται να΄χουμε το ίδιο καρδιογράφημα στο πέταγμα;
Πόσα ψίχουλα στο σακούλι φτιάχνουν ένα γυρισμό;
Τα χέρια ξέρουν
Πως κάθε δρόμος είναι ένα καλωσόρισμα
Ακόμα κι όταν κρατούν με πυγμή την απώλεια
Πιο μεγάλη τότε η ευχή
Μαρία Μαρινάκου,
Γενάρης 2017
Γενάρης 2017
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου