Ρέει η είσπραξη φωτός…
Ιστός αράχνης, δε θα πονέσεις
είν’ η αγάπη μια μουσική.
Σαν οι ανέλπιδες ελπίδες
σ’ ακολουθούν…
αντίκρισμα ποτέ δε θα βρούν.
Λόγια ανείπωτα
μοσχοβολιά ανθίζουν,
γλιστρούν αρώματα
τον αγέρα ποτίζουν.
Ορίζοντας γίνεσαι
στο δρόμο αγγέλων,
χείμαρρος πάντα,
σ’ ονείρων το διάβα.
Στο αχανές σύμπαν
ανάσες ξοδεύεις
κι αυτό που λαμβάνεις
σε νέκταρ το μετατρέπεις,
σημάδια ανεξίτηλα μένουν
στα άστρα ανεβαίνουν
και οι αγκαλιές στη γη
με αγωνία αγάπη προσμένουν!
Ιστός αράχνης, δε θα πονέσεις
είν’ η αγάπη μια μουσική.
Σαν οι ανέλπιδες ελπίδες
σ’ ακολουθούν…
αντίκρισμα ποτέ δε θα βρούν.
Λόγια ανείπωτα
μοσχοβολιά ανθίζουν,
γλιστρούν αρώματα
τον αγέρα ποτίζουν.
Ορίζοντας γίνεσαι
στο δρόμο αγγέλων,
χείμαρρος πάντα,
σ’ ονείρων το διάβα.
Στο αχανές σύμπαν
ανάσες ξοδεύεις
κι αυτό που λαμβάνεις
σε νέκταρ το μετατρέπεις,
σημάδια ανεξίτηλα μένουν
στα άστρα ανεβαίνουν
και οι αγκαλιές στη γη
με αγωνία αγάπη προσμένουν!
ΚΑΝΕΛΛΟΠΟΥΛΟΥ ΟΛΓΑ
Από το βιβλίο <<Αντιφέγγισμα Ιδεών>>
Από το βιβλίο <<Αντιφέγγισμα Ιδεών>>
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου