Φλερτ, πολλά φλερτ στο fb αλλά το βρίσκω σπάνιο να φτάσεις κανείς τόσο μακριά που να ερωτευθεί κάποιον. Και όμως! στην κολλητή μου τη Φλέρυ συνέβη.
Στην αρχή ο ‘’όμορφος’’ της μιλούσε ανοιχτά κανονικότατα στη σελίδα της.
«Είσαι όμορφη» και τέτοια.
«Είχε όμως ο ατιμούλης ( κατά την έκφραση της κολλητής μου) έναν τρόπο να της τα λέει, που δεν την άφησε αδιάφορη.
Πίναμε καφέ στη βεράντα μου και η Φλέρυ με ανοικτό το λάπτοπ, σε υπερδιέγερση μου μιλούσε για την ερωτική της ιστορία με τον ‘’όμορφο ‘’ του fb, δείχνοντας μου συγχρόνως τις φωτό του, που μου κίνησαν το ενδιαφέρον .
Όμορφος ο τύπος! Γύρω στα σαράντα τον κάναμε με τη Φλέρυ. Συνομήλικοι στο περίπου.
Η ιστορία τους προχώρησε τόσο που δεν γινόταν πια να συνεχιστεί ανοιχτά, και το inbox Πήρε φωτιά!
«Τι φοράς τώρα?» η πρώτη ερώτηση του ‘’όμορφου’’.
«Ένα μπλουζάκι κίτρινο» του απάντησε η Φλέρυ
«Έχει κουμπάκια?» ξαναρώτησε ο ‘’όμορφος’’
«Έχει κάτι πέρλες αντί για κουμπάκια» του απάντησε η Φλέρυ αφελώς. Δεν είχε καταλάβει ακόμη που το πήγαινε ο ‘’όμορφος.’’
«Ξεκούμπωσε τα» ήρθε και η καυτή διαταγή και επιτέλους η Φλέρυ ξύπνησε.
Της άρεσε η συνέχεια! Ο ‘’όμορφος’’ ήξερε καλά το παιχνίδι και πολύ γρήγορα έβαλε και τη Φλέρυ σ’ αυτό
Πίνοντας τον καφέ μας στη βεράντα, η Φλέρυ, μου ξεδίπλωσε ένα σωρό λεπτομέρειες ξαναμμένη, και μ’ έκαναν ν’ ανατριχιάσω κι’ εγώ.
Αυτό συνεχίστηκε περίπου ένα μήνα, και ίσως συνεχιζόταν ακόμη αν δεν συνέβαινε το πιο απρόσμενο που θα μπορούσε να φανταστεί.
Μια Δευτέρα που γύριζε από το ιδιωτικό σχολείο που δούλευε, (δασκάλα της τρίτης δημοτικού ήταν,) πρόσεξε ένα μαύρο άουντι που είχε κολλήσει στο πεζοδρόμιο δίπλα της ακολουθώντας το βήμα της σιγά –σιγά.
Η Φλέρυ γύρισε το κεφάλι της με περιέργεια, και…….. τον είδε. Ήταν ο ‘ομορφος’’
Νομίζοντας πως την γνώρισε, του χαμογέλασε και πήγε κοντά του.
Ακούμπησε τον αγκώνα της στο ανοικτό παράθυρο, και του είπε:
«Τι γίνεται όμορφε?»
«Πόσο πάει?» την ρώτησε αυτός φανερό πως δεν την είχε γνωρίσει, και την άφησε ξερή.
Η Φλέρυ τον κοίταξε για λίγο ενώ σκεφτόταν εκνευρισμένη:
Γαμώτο! Αυτό το κουμπάκι φταίει που ξεκουμπώθηκε πάλι και άφηνε να φαίνεται ελεύθερο το πλούσιο στήθος της, κι’ αυτός την πέρασε για…… που@@@α.
Η περιέργεια της για τον ‘’όμορφο’’ και λίγο η ντροπή, δεν την άφησαν να φανερωθεί. Άσε που είχε αρχίσει να της αρέσει και το παιχνίδι.
Πόσο να πηγαίνει άραγε? Αναρωτήθηκε.
«Τι θα γίνει τώρα θα το σκεφτείς? Τη ρώτησε αυτός βάζοντας το δάχτυλό του ανάμεσα στα δύο στήθη της.
Τον ήξερε! Και της άρεσε αυτός ο τύπος! Δεν τραβήχτηκε. Άλλωστε όταν βρίσκονταν στο impox, αυτό της έλεγε ότι κάνει, πρώτο- πρώτο!!
Θα του έλεγε στο δρόμο και ποια ήταν, και πως δεν ήταν αυτή η δουλειά της. Το μόνο που δεν ήξερε ήταν το ‘’πόσο πάει’’
Αν του πω πενήντα θα είναι καλά? Ας του το πω και βλέπουμε.
«Πενήντα» του είπε χαριτωμένα. Άλλωστε πάντα χαριτωμένα μιλούσε η Φλέρυ.
«Για πόσο?» Τη ρώτησε αυτός.
Η Φλέρυ δεν κατάλαβε τι την ρωτούσε.
«Μισή ώρα είναι καλά?» Την ξαναρώτησε.
«Καλά είναι» είπε η Φλέρυ ανακουφισμένη που της έλυσε μόνος του το πρόβλημα.
«Εντάξει μπες μέσα»
Η Φλέρυ έκανε τον κύκλο του αυτοκινήτου και μπήκε .
Στο δρόμο της είπε πως θα την πάει αυτός σε ένα ξενοδοχείο που γνώριζε.
«έχεις πρόβλημα μ’ αυτό? Αν θέλεις στο δικό σου………»
«Όχι δεν έχω. Πάμε σ’ αυτό που θέλεις εσύ». Του απάντησε κρυφογελώντας από μέσα της . Εκείνη το πολύ- πολύ να τον πήγαινε σε καμιά παιδική χαρά για πλάκα.
«Πως σε λένε» τη ρώτησε κοιτώντας το δρόμο.
«Κική εσένα»?
« Νίκο» Στο fb το όνομά του ήταν Γιώργος.
Η ειλικρίνεια μας βαράει κόκκινο! Σκέφτηκε η Φλέρυ.
«Πάμε πρώτα για ένα ντουσάκι» του είπε η Φλέρυ όταν μπήκαν στο ξενοδοχείο κι’ αυτός την κοίταξε παραξενεμένος. Ήταν ένα απ’ τα παιχνίδια του inbox αυτό με το ντουσάκι.
Μετά από το ‘’ντουσάκι’’ πήγανε στο κρεβάτι.
Η μισή ώρα έγιναν τέσσερις ώρες έτσι που ο ένας έπεσε να φάει τον άλλον.
Στα μεσοδιαστήματα της είπε ότι είναι παντρεμένος με μια παιδίατρο, και ότι αυτός ήταν μουσικός.
«Και δεν πάει καλά ο γάμος σου?» γιατί βρίσκεσαι τώρα εδώ μαζί μου»?
« Καλός είναι ο γάμος μου αλλά σε είδα εκεί που περνούσες, και είπα να αλλάξω λίγο παραστάσεις»?
Την πιάσανε τα γέλια. Άκου να αλλάξει παραστάσεις;?
Τέσσερις ώρες και δεν βαρεθήκανε να κάνουν έρωτα και να μιλάνε σαν φίλοι. Μέχρι και ανέκδοτα είπανε. Όμως αυτό που ήθελε να του αποκαλύψει η Φλέρυ δεν το έκανε. Μετά από τόσες ώρες που τον κορόιδευε, σκέφτηκε ότι μπορεί και να θύμωνε. Θα έβρισκε έναν άλλον τρόπο να του το πει.
Ο ‘’Νίκος’’ έβγαλε το πορτοφόλι του πέταξε επάνω στο κρεβάτι μερικά πενηντάρικα, και ξαναμπήκε στο μπάνιο να τακτοποιηθεί.
Η Φλέρυ τύλιξε γρήγορα τα πενηντάρικα σε ένα χαρτάκι που κάτι είχε γράψει από πριν, έβαλε το πακετάκι στην τσέπη του, και έφυγε πρώτη, κλείνοντας προσεκτικά την πόρτα πίσω της
« Τι του έγραψες?» Την ρώτησα όταν σταμάτησε να μιλάει.
«Του έγραψα πως είμαι η Φλέρυ από το fb, και πως θέλω αν ξανασυναντυθούμε στο δρομάκι, να μη μου αρχίσει τις χειραψίες τώρα που έμαθε ότι είμαι δασκάλα. Θέλω να ξανακουμπήσω στο παράθυρο του αυτοκινήτου σου, κι εσύ να με ρωτήσεις ‘’πόσο πάει’’
Η Φλέρυ έκλεισε το λάπτοπ έβαλε επάνω τα χέρια της, και κοίταξε πέρα στη θάλασσα χωρίς να μιλάει πια.
«Φιλενάδα νομίζω πως τον ερωτεύτηκες αυτόν» της είπα στενοχωρημένη.
Η Φλέρυ δε μου απάντησε αμέσως.
«Το ξέρω» είπε στο τέλος συνεχίζοντας να κοιτάει τη θάλασσα μελαγχολικά.
ΤΕΛΟΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου