ΕΙΡΗΝΗ ΛΙΒΑΝΟΥ " Το πνεύμα του πλοίου." Διήγημα.

Κυρίες μου και κύριοι να σας συστηθώ. 

Είμαι το πνεύμα του πλοίου. Αυτού του σαπιοκάραβου όπως άκουσα να το λέει μια νόστιμη επιβάτης.

Η δουλειά μου είναι να δίνω ευεξία στους επιβάτες μας που φοβόνται τα πλοία. Μόνο που είμαι ένα πνεύμα λίγο ελαττωματικό, κι αυτό δεν αρέσει στον αρχηγό μου. Το μεγάλο πνεύμα του πλοίου που με μας τα μικρά πνεύματα φροντίζει για όλα. Όπως την ασφάλεια των επιβατών, τον καπετάνιο μας που του δίνει κουράγιο σε δύσκολες στιγμές, και ένα σωρό άλλα που χρειάζεται το πλοίο μας για να περνάνε καλά οι επιβάτες. Μέχρι και για τα πατατάκια του μπαρ θυμίζει στον μπάρμαν μας όταν τελειώνουν.

Και ποιο είναι το ελάττωμα μου; Έ να! Πολλές φορές ξεχνιέμαι με τα προσωπικά των ανθρώπων, και δεν κάνω τη δουλειά μου όπως πρέπει.

Να! Σήμερα ξεχάστηκα μ’ αυτό το ώριμο στην ηλικία ζευγάρι. Όμορφοι κι οι δυο! Στα νιάτα τους θα έπρεπε να ήταν και οι δυο καλονοί.

Δύσκολες καταστάσεις! Όταν υπήρξες όμορφος / όμορφη κάποτε, δεν είναι και εύκολο να δεχθείς την ωριμότητα με λογική, όσο λογικός κι’ αν είσαι. 

Ο λεβεντόκορμος ψηλός άντρας, την πιάνει συχνά απ’ τους ώμους, και στις σκάλες της δίνει το χέρι του προστατευτικά; Η τρυφερά; Ακόμη δεν έχω καταλάβει. Η γυναίκα μικροκαμωμένη στητή, καλοφτιαγμένη, με δυο όμορφα πράσινα μάτια που τον κοιτάνε ερωτευμένα; ή ερευνητικά; Ακόμη δεν έχω καταλάβει. Πρέπει να μπω οπωσδήποτε στη σκέψη τους. Αυτό το όμορφο ώριμο ζευγάρι μου έχει κεντρίσει την περιέργεια. 

Θ’ αφήσω τους άλλους επιβάτες για λίγο, έστω κι’ αν αυτό μου κοστίσει κάποια επίπληξη από το μεγάλο πνεύμα του πλοίου μας, και θα μπω στη σκέψη του ζευγαριού. 

Πρώτα στον άντρα. 

Νομίζω την αγαπάει ακόμη. Όμως δεν μπορώ να καταλάβω πόσο; Πως; Μάλλον έχει συνηθίσει να την αγαπάει. Δεν κάθεται να το σκεφτεί, και έτσι δεν μπορώ να εκμαιεύσω τίποτα απ’ αυτόν. Αποφασίζω να πάω στη γυναίκα. 

Τι είναι αυτό!!! Χαμός γίνεται από σκέψεις μέσα στο κεφάλι αυτής της φαινομενικά ήρεμης γυναίκας. 

Αυτή τη στιγμή περνάνε μπροστά απ’ τον καθρέφτη που έχουμε στην αίθουσα του εστιατόριου. 

Η γυναίκα ρίχνει μια ματιά. 

Εξαιρετικά απογοητευμένη παίρνει τα μάτια της απ’ τον καθρέφτη και κοιτάει τον ώριμο άντρα δίπλα της. 

Ακόμη είναι όμορφος. Σκέπτεται. Το ίδιο γοητευτικός όπως στα νιάτα του. Λες και ο χρόνος δεν τον αγγίζει. Η ηλικία δεν έχει σημασία γι’ αυτόν. Βλέπεις αυτός είναι άντρας. Και στους άντρες περισσότερο το πνεύμα μετράει. 

Μ’ εμένα τι γίνεται; Κάθε μέρα λιγοστεύουν τα κομπλιμέντα από άντρες, από γυναίκες, και περισσότερο απ’ αυτόν. 

Είσαι η πιο όμορφη απ’ όλες εδώ μέσα. Μου έλεγε κάποτε και μ’ έσφιγγε περήφανος στην αγκαλιά του. Ας το άκουγα για άλλη μια φορά Θεέ μου, κι ας πέθαινα την ίδια στιγμή!

Όμως όχι! Δεν θα το ακούσω ξανά. Κάθε μέρα μεγαλώνω μία μέρα. Κάθε μέρα λες και προστίθεται μια ρυτίδα στο πρόσωπό μου και στο λαιμό μου. Τώρα πια, πρέπει να καταβάλω κάποια προσπάθεια για να φαίνεται το σώμα μου στητό. Η ηλικία έχει τρομερή σημασία για μένα. Επειδή εγώ είμαι γυναίκα. Κανείς άντρας δεν μετράει το πνεύμα μια γυναίκας. Μόνο τα νιάτα της και την ομορφιά της μετράει. 

Ωχ Θεέ μου! Πόσο λίγο κρατάνε αυτά! 

Την ίδια στιγμή που η ώριμη γυναίκα σκέπτεται τόσο απογοητευμένη, κάνει την εμφάνιση του στην αίθουσα του εστιατορίου ένα ζευγάρι λίγο νεότερο.

Ίσως μια δεκαετία πιο νέοι από μας. Σκέπτεται η ώριμη γυναίκα. 

Όμορφος άντρας! Ξανασκέπτεται και κοιτάει πάλι στον καθρέφτη που βρίσκεται στο έμπα του σαλονιού. 

Απογοητευμένη παίρνει τα μάτια της και από τον καθρέφτη του σαλονιού, και από το πρόσωπο του όμορφου άντρα.

‘’Δεν έχει νόημα’’. Λέει από μέσα της.

‘’Τι δεν έχει νόημα;’’ Τη ρωτάω.

Δεν ακούει τη φωνή μου φυσικά. Εγώ είμαι το πνεύμα του πλοίου. Αόρατο και άφωνο. 

‘’Δεν έχει νόημα να τον κοιτάξω, γιατί αυτός δεν θα με κοιτάξει’’ μου απαντάει. ‘’Κανείς δεν με κοιτάει πια!’’

‘’Σ’ εμένα μιλάς;’’ Ρωτάω την ώριμη γυναίκα με έκπληξη. ‘’με κατάλαβες;’’

‘’Ποιος μου μιλάει;’’ την ακούω να σκέπτεται.

Η ώριμη γυναίκα έχει ελαφρύ ίσκιο. Με ακούει που της μιλάω μου απαντάει με τη σκέψη της, χωρίς φυσικά να ξέρει τι είμαι. 

‘’Εγώ σου μιλάω’’ της λέω. ‘’ Είμαι το πνεύμα του πλοίου’’

Πως γίνεται και με ακούς; Κανείς δεν μου έχει ξαναμιλήσει.

Δεν ξέρω πως γίνεται, όμως σε καταλαβαίνω πεντακάθαρα. Τι με ρώτησες προηγουμένως;’’

‘’Σε ρώτησα γιατί δεν έχει νόημα να κοιτάξεις αυτόν τον άντρα; Γιατί νομίζεις ότι δεν θα σε κοιτάξει;’’

‘’Ήθελα να κάνω τον δικό μου να ζηλέψει λίγο. Όχι πολύ. Δεν θέλω να τον στενοχωρήσω.’’

‘’Και γιατί θέλεις να τον κάνεις να ζηλέψει’’ τη ρωτάω.

‘’Επειδή τότε θα καταλάβω ότι με αγαπάει ακόμη με έρωτα. Έχω τόσο ανάγκη ακόμη τον έρωτα του! ‘’ είπε αναστενάζοντας.

‘’Γιατί τώρα πως νομίζεις πως σ’ αγαπάει; ‘’ Τη ρώτησα με περιέργεια. 

‘’Δεν ξέρω. Τρώμε μαζί, πηγαίνουμε περιπάτους μαζί, ταξίδια μαζί. Με προσέχει να μην πέσω, να μην πεινάσω, να μη διψάσω. Όμως αυτό θα το έκανε και μια φίλη η ένα παιδί σου. Εγώ θέλω να αισθάνεται σαν εραστής μαζί μου. 

Όχι σαν προστάτης. Αυτός είναι και ο λόγος που θέλω να τον κάνω να ζηλέψει.’’

‘’Τότε γιατί δεν δοκιμάζεις μ’ αυτόν τον όμορφο άντρα που κάθισε κοντά σας’’ την ρωτάω. Είναι μια καλή ευκαιρία. Δεν είναι ούτε γνωστός σας ούτε φίλος σας οικογενειακός, ούτε τίποτα.’’ Είπα διαβάζοντας τους λόγους του δισταγμού της. 

‘’Λες’’ με ρώτησε και ζωήρεψε.

‘’Τι είπες;’’ Την ρώτησε ο ώριμος άντρας.

‘’Τίποτα δεν μίλησα.’’

‘’Νόμισα ότι είπες ‘’λες’’ της απάντησε αυτός.

‘’όχι δε μίλησα. Θα σου φάνηκε.’’ Του είπε και χαμογέλασε σε μένα αν και δεν μ’ έβλεπε. 

‘’Εγώ λέω να δοκιμάσεις.’’ Της απάντησα. Αν δεν δοκιμάσεις δεν θα μάθεις αν οι άντρες σε κοιτάνε ακόμη. Και πώς να σε κοιτάξουν αφού είσαι κολλημένη με τον δικό σου;’’

‘’ Έχω τόσα χρόνια να το κάνω αυτό!’’ μου απαντάει. ‘’Δεν έχω την ανάγκη κανενός άλλου άντρα! Δεν θέλω τον έρωτα κανενός άλλου παρά μόνο του δικού μου. Αν το κάνω θα το κάνω μόνο για πείραμα. Θέλω σαν τρελή ν μάθω αν θα ενοχληθεί ο δικός μου.’’

‘’Ε άντε λοιπόν τι κάθεσαι; Αν φύγει αυτός από κοντά σας, δεν βλέπω εδώ στο πλοίο και κανέναν άλλον που να αξίζει τον κόπο να ζηλέψει ο δικός σου! Είναι ο μόνος που μπορεί να τον συναγωνιστεί.’’

‘’Εντάξει θα προσπαθήσω’’ μου λέει. ‘’Αν αποτύχω μη γελάσεις. Δεν θα είναι καθόλου ευχάριστα αυτά που θ’ αρχίσω να σκέπτομαι για σένα’’

‘’όχι δεν θα γελάσω. Έλα άρχισε. Είμαι το ίδιο περίεργος κι εγώ όπως κι εσύ. Αλλά μην αργείς. Αυτός ο όμορφος άντρας που κάθισε απέναντι σου σκέπτεται να πάει στο μπαρ. Έχει αργήσει η γυναίκα του και θέλει να πάει να την βρει.’’

Η ώριμη γυναίκα σταύρωσε τα πόδια της στον καναπέ και ίσιωσε τους ώμους της, παίρνοντας μια γοητευτική έκφραση. ( Πως μπορούν και το κάνουν αυτό οι γυναίκες όταν θέλουν; αναρωτήθηκα, και γιατί απ’ όσο την είδα σήμερα δεν πήρε το ίδιο ύφος και για τον άντρα της αφού τον αγαπάει; Πέντε δέκα χρόνια πιο νέα μου φάνηκε μ’ αυτήν την έκφραση!)

Άρχισε να κοιτάει αφηρημένη τάχα μου απ’ εδώ κι από κει. Τα πράσινα μάτια της έπεσαν ‘’τυχαία’’ στον όμορφο άντρα που την κοιτούσε. Εκείνος αναπάντεχα σηκώθηκε και πήγε κοντά στο ώριμο ζευγάρι. Η γυναίκα τον κοίταξε έκπληκτη.

‘’Δε με θυμάστε’’ τη ρώτησε. ‘’ είμαστε κάποτε μαζί στην Κ.Ν.Ε. 

‘’ Δεν… όχι δεν μπορώ να σας θυμηθώ.’’ Του απάντησε αυτή και κοκκίνισε σαν κοριτσόπουλο. Ο δικός της τους κοιτούσε με περιέργεια. 

Ο όμορφος άντρας της συστήθηκε κι εκείνη του έδωσε το χέρι της. 

‘’Εσύ ήσουν μέλος πριν από μένα’’ της είπε και η ώριμη γυναίκα σκέφτηκε. Ε αφού είμαι μεγαλύτερη από σένα;

‘’Ήσουν πιο μαχητική από μένα, και μάλλον θα σου πέρασα απαρατήρητος’’ της είπε ο όμορφος άντρας μ’ ένα χαμόγελο. 

‘’ Τώρα ψηφίζω άλλο κόμμα’’ είπε αυτή και γέλασε χαριτωμένα.

‘’Εγώ δεν ψηφίζω κανένα’’ είπε ο όμορφος άντρας και γέλασε κι αυτός. ‘’Είμαι σίγουρος πως ακόμη δεν με θυμήθηκες. Συνέχισε. ‘’Και πώς να με θυμηθείς; Ήσουν πάντα τριγυρισμένη απ’ όλα τα αρσενικά.’’

‘’Ε αυτό ξαναπέστο’’ μπήκε στη συζήτηση ο δικός της. Εγώ ξέρω τι τράβηξα για να τα καταφέρω να την έχω μόνο δική μου! είπε αγκαλιάζοντας την από τους ώμους , με ύφος απόλυτα κτητικό. 

Το γέλιο του δικού της ήταν ψεύτικο. Όπως την είχε αγκαλιασμένη, η ώριμη γυναίκα ένιωσε το χέρι του να τρέμει ελαφρά με κάποια,… αγωνία; ζήλεια; Κάτι το φοβισμένο τέλος πάντων. 

‘’Θα το τραβήξω λίγο ακόμη’’ μου είπε η ώριμη γυναίκα. ‘’δεν είμαι ακόμη εντελώς σίγουρη.’’

‘’Τράβηξε το αλλά μην αργείς.’’ Της απάντησα. ‘’Δεν έχω πολύ χρόνο ν’ ασχοληθώ άλλο μαζί σου! Το κεντρικό πνεύμα του πλοίου δεν αστειεύεται όταν θυμώσει.’’ 

‘’Το βράδυ έχει χορό στο πλοίο. Θέλεις να είμαστε όλοι παρέα; Όταν μπήκες σε είδα με μία κυρία.’’ Του είπε. ‘’ Τι λες κι εσύ Παύλο;’’ Ρώτησε τον δικό της. 

‘’Και βέβαια απάντησε ο όμορφος άντρας πριν προλάβει να απαντήσει ο δικός της. Θα χαρώ να θυμηθούμε λίγο εκείνη την εποχή. Θα χαρώ να συζητήσω με την γοητευτική γυναίκα που διαδέχτηκε το γοητευτικό κορίτσι του τότε.’’ Είπε και ζητώντας συγνώμη πήγε να βρει τη γυναίκα του. 

‘’Δεν πιστεύω να μη θέλεις να είμαστε το βράδυ μαζί τους; Δε μπορούσα να σε ρωτήσω μπροστά του.’’ Είπε στον δικό της.

‘’Δεν έχω αντίρρηση’’ Της απάντησε αυτός. ‘’ Φθάνει την ωραιότερη γυναίκα του πλοίου, να την κρατάω στην αγκαλιά μου μόνο εγώ.’’

‘’Κι αν μου ζητήσει να χορέψουμε τι να του πω.’’

‘’Θα του πεις πως ο άντρας σου είναι πολύ ερωτευμένος μαζί σου και ότι φοβάται μη σε χάσει από κάποιον βλάκα σαν κι αυτόν!’’ 

Η γυναίκα γέλασε. ‘’Αλήθεια θέλεις να του πω κάτι τέτοιο;’’

‘’Βεβαίως! Και κάτι ακόμη. 

‘’Τι άλλο;’’

‘’Θα του πεις πως όλη τη βραδιά θέλω εγώ να κρατάω στην αγκαλιά μου την ωραιότερη γυναίκα του πλοίου, η και του κόσμου’’

Η ώριμη γυναίκα γέλασε ευτυχισμένη.

‘’Είδες που φοβόσουν να δοκιμάσεις;’’ Της είπα ευχαριστημένος κι εγώ. 

‘’Μμμ! Είσαι το πιο γλυκό πλάσμα που συνάντησα στη ζωή μου.’’ μου απάντησε.‘’Τώρα φύγε. Δεν σε χρειάζομαι περισσότερο. Φύγε καλό μου πνεύμα πριν σε μαλώσει ο δικός σου!’’

ΤΕΛΟΣ