----------------------------------------------------------------------
Άνοιξα την μπαλκονόπορτα, και ο αέρας που μπήκε στο δωμάτιο με πάγωσε. Πήρε όλα τα χαρτιά απ' το γραφείο μου και ανακάτεψε τα μαλλιά μου. Δεν έδωσα σημασία στα χαρτιά που είχαν σκορπίσει στο πάτωμα.
Κοίταξα για άλλη μια φορά τη σελίδα στο λάπτοπ. Τώρα αυτό γιατί το γράφω? αναρωτήθηκα διστακτικά.
Ας πούμε πως είναι κάτι σαν ημερολόγιο που θα μπορούσε ''εκείνος'' να υποπτευθεί ότι το γράφω γι' αυτόν. Νομίζω πως πια πρέπει να καταλάβει ο βλάκας τι συμβαίνει με μας. Αλλά μήπως είμαι σίγουρη κι εγώ? Η φιλία μας με το ''βλακα'' σπουδαία! Οι τσακωμοί μας τραγικοί.
Άκουσα πως θα χιονίσει σήμερα. Σκέφτηκα και έκλεισα την μπαλκονόπορτα. .Ελπίζω το χιόνι να καθαρίσει το μυαλό μου από τη σκέψη του που μου έχει γίνει εμμονή.
Μάζεψα όλα τα χαρτιά από το πάτωμα. Σ' ένα σημείωμα που έλεγε να αγοράσω ένα καλώδιο για το λάπτοπ του ήταν γραμμένο το όνομα του.
Ούτε θυμάμαι από πότε βρισκόταν εκεί. Η τάξη γενικά δεν είναι αυτό που με καθορίζει. Κι αυτός το ξέρει. Το θεωρούσε πάντα ένα εκνευριστικό ελάττωμα μου.
"Κάρυ'', μου φώναζε συχνά. ''Είσαι εντελώς ακατάστατη!''
''Και σένα τι σε νοιάζει Μάνο? Άσε με ήσυχη''
Δυο απλοί ''φίλοι'' είμαστε που οι παρατηρήσεις του για ό,τι κάνω πέφτουν βροχή!!!
Τον τελευταίο καιρό άρχισα να μην μπορώ να τον υποφέρω πια!! Μακάρι να μπορούσα να του δώσω ένα δυνατό χαστούκι! ή μήπως ένα δυνατό φιλί?
Δυστυχώς ούτε το ένα ούτε το άλλο. Αυτό που πρέπει να κάνω είναι πως τάχα δεν καταλαβαίνω γιατί το κάνει.
Αυτός ''αγαπάει'' την Αναστασία. Ζούνε μαζί.
εμείς είμαστε απλά ''φίλοι'' από πριν γνωρίσει την Αναστασία.
Πόσο βλάκες και οι δύο Θεέ μου!!!
Posted by ειρηνη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου