ΜΑΡΙΑ ΑΥΓΕΡΙΝΟΥ -ΜΙΑ ΝΟΤΑ ΜΟΝΟ-

Κάθε μας βράδυ άδοξα τελειώνει
ζώντας μόνιμα σε μια πόλη με ξύλινη πόρτα , στέγη τρύπια
γρατσουνιές στους ανύπαρκτους τοίχους.
Κανείς δεν κοιμάται
ακούει μονάχα τους ήχους
τις μισοκρυμμένες ανάσες της γης
τα έναστρα μάτια που κολυμπούν
σ' ένα παραλήρημα μεθυσμένης καρτερίας
κι ύστερα χάνονται με στίχους αγιασμένους
στου ταραγμένου νου τ' Αυγουστιάτικο μελτέμι
στην ασύλληπτη της αγωνίας φάρσα
περιμένοντας, επιμένοντας.
Εσείς;
Είστε ο Merciful ή λάθος λάμπετε;
κι αυτός ο ενικός έχασε την άρθρωση του
γίνηκε Νότα "Σι", εσύ και πάλι "Σι"
μα είπατε ΑΝ
αποτρέποντας την αίσθηση στο "Μη"...
Θλίψη αγκάλιασε τον αντίλαλο
ξεχύθηκε μαρτύριο η ανάσα
παράπονο σε χρώμα θολό καφέ
όπως το δέντρο που κρεμάσαμε τις αποστάσεις
μπήγοντας όνειρα τραυματισμένα στα πέλματα μικρού παιδιού.
Άλλη μια νύχτα απέβαλε.
Ζώντας...
Ζητώντας..
Κάθε βράδυ...
Μια νότα μόνο.......
"ΜΗ"..

 Maria Avgerinou
Από την υπό έκδοση Ποιητική  Συλλογή  "ΑΝΕΡΜΑΤΙΣΤΟΙ ΔΡΟΜΟΙ"