ΘΑΝΑΣΗΣ ΠΑΝΟΥ " ΘΑΛΑΣΣΑ ΧΩΡΙΣ ΑΚΤΗ "

Ποια να΄ναι αυτή η θάλασσα
που αρνείται να’ χει τέλος; 
Που όσο πιο πολύ την ταξιδεύω, 
τόσο η ακτή απομακρύνεται στο βάθος ,
προς μια προοπτική απεριόριστη,
που όλο μου αρνείται το νησί,
αυτή την περιορισμένη διάσταση της γης
που θέλω απεγνωσμένα να ναυαγήσω;
Ή μήπως και δεν είναι θάλασσα αυτή,
αλλά το άυλο υγρό στοιχείο ενός ονείρου
ένα δάκρυ σε μέγεθος ωκεανού,
όπου μέσα του κολυμπώ,
άνθρωπος μικροσκοπικός ,
ταξιδευτής ενός αξεδιάλυτου ονείρου,
που εσύ βλέπεις και που εγώ
θα πνιγώ μόλις ξυπνήσεις;

Ένα κομμάτι ψυχής και εγώ,
που ο πατέρας μου λεγόταν , πράγματι Ποσειδώνας
και από μικρό με έριξε σε θάλασσα χωρίς ακτή,
ομηρικός αριστοναύτης να ταξιδεύω
μοναχικός κολυμβητής
σε μαγικό λήθαργο παγιδευμένος
σε θάλασσα χωρίς ακτή,
εγκλωβισμένος σε όνειρο,
ωκεανό δίχως νησί
που θέλω απεγνωσμένα να ναυαγήσω.