ΠΑΣΧΑΛΙΔΟΥ ΠΟΠΗ " ΗΛΙΟΤΡΟΠΙΟ "

Vincent Van Gogh 

Ζήλεψε ο χρυσοπύρινος Της νύχτας τα παιχνίδια, Τ’άστρα τα ολοκέντητα, Με πλουμιστά στολίδια. Άδικο είναι ,σκέφτηκε, Τόση ομορφιά σπαρμένη Αυτός να μην την χαίρεται, Καθώς την μέρα υπηρετεί Το βράδυ ξαποσταίνει. Κλέφτης εσύρθηκε κρυφά Κι άρπαξε ένα αστέρι. Τούβαλε φύλλα και κλωνιά Να ξεγελάσει την νυχτιά, Στα χώματα τό’ μπηξε γερά Στα σύγνεφα εκρύφθη. Την άλλη μέρα όλος χαρά Έτρεξε στο καλό του Κροκένια τούδωσε θωριά Εκείνου να του μοιάζει, Μ’ άφησε στο κέντρο την νυχτιά Να μην αναστενάζει. Κι έτσι το ηλιοτρόπιο Εβρέθηκε στον κόσμο Κράμα της γάργαρης νυχτιάς Και του μελένιου ήλιου. Στα χέρια κράτησε η νιά σαν χαρωπή νυφούλα . Όμορφη κόρη ζηλευτή Στόλισε τα σγουρά μαλλιά Με τον ανθό τον μέγα. Και κείνος ζήτησε δειλά, Μία μικρούλα χάρη. Τα χείλη μην κρατά κλειστά, Σφιχτά αγκαλιασμένα, Τα πέταλα χλομιάζουνε Μοιάζουνε κερένια. Χαμόγελο της ζήτησε Το πρόσωπο να φέξει Κι αντάμα να χορέψουνε Ώσπου η νυχτιά να πέσει. Πόπη Πασχαλίδου