Mεσούρανα του Αυγούστου απρόσμενη αναπάντεχη σαν τη βροχή.Κι είναι παράξενα ντυμένη ...η μοναξιά.Σαν δάκρυ. Κρυφό.Αληθινό.Σαν αναστεναγμός.Όλα παίρνουν τη μορφή που της ταιριάζει , τη σιωπή της, το χρώμα της.Παίρνουν εκείνη την απόχρωση του μωβ. Γύρω οι εικόνες απόκοσμες,οι φωνές οι ήχοι , μακρινοί αντίλαλοι.Κρατά τις πόρτες κλειστές.Γλυκά κοιμίζει τις επιθυμίες.Σκέψεις , λέξεις, ιδέες ταξιδεύουν ολομόναχες στο πέλαγος σα βαρκάκι χωρίς τιμόνι. Άπληστη κλέφτρα των στιγμών. Εγωίστρια αφόρητη.Τα χείλη πεισμώνουν. Όμως ,η καρδιά λαχταρά , χτυπά με προσμονή ,πεινά, διψάει την αληθινή αγάπη, τους πραγματικούς φίλους, την ευωδιά του μπουγαρινιού, τα χρώματα του πρωινού ήλιου, τη χαρά του μοιράσματος της ασημένιας φεγγαράδας. Και τα χρόνια περνούν...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου