Ο Κλείτος Κύρου γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη. Σπούδασε στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης και εργάστηκε ως τραπεζικός υπάλληλος (1951-1983). Από το 1974 ως το 1976 διετέλεσε γενικός γραμματέας του Κρατικού Θεάτρου Βορείου Ελλάδος. Στη λογοτεχνία πρωτοεμφανίστηκε το 1945 με τη δημοσίευση του ποιήματος Προσμονή στο περιοδικό Φοιτητής. Το 1949 εξέδωσε την πρώτη του ποιητική συλλογή με τίτλο Αναζήτηση. Συνεργάστηκε με τα περιοδικά Ελεύθερα Γράμματα, Διαγώνιος (όπου δημοσίευσε πολλές λογοτεχνικές μεταφράσεις), Ο Αιώνας μας, Νέα Πορεία, Κοχλίας και Κριτική. Ασχολήθηκε επίσης με τη λογοτεχνική μετάφραση (Λόρκα, Έλιοτ, Απολλιναίρ, Ώντεν κ.α.) και κινηματογραφική κριτική. Έργα του μεταφράστηκαν στα αγγλικά και πολωνικά. Ο Κλείτος Κύρου τοποθετείται στην λεγόμενη πρώτη μεταπολεμική γενιά των ελλήνων ποιητών. Ο ποιητικός του λόγος ξεκίνησε από νεοσυμβολιστικές επιρροές και διαρκή ανάκληση του παρελθόντος, που προέκυπτε από τα βιώματα του ποιητή και οδηγήθηκε σταδιακά σε μια φιλοσοφική ενατένιση της ιστορίας, η οποία εκφράστηκε μέσα από μια λιτή ποιητική γραφή. Το 1988 τιμήθηκε με το β΄ κρατικό βραβείο ποίησης, το οποίο αποποιήθηκε, και το 1994 με το α΄ κρατικό βραβείο μετάφρασης (για τους Τσέντσι του Σέλλεϋ). Πέθανε το 2006 http://www.ekebi.gr/
ΕΡΓΑ
ΠΟΙΗΣΗ
Αναζήτηση (1949)
Σε πρώτο πρόσωπο
Κραυγές της νύχτας
Κλειδάριθμοι (1963)
Απολογία (1966, 1976 συμπληρωματική έκδοση)
Οι κατασκευές 1949-1979 (1980 συγκεντρωτική έκδοση)
Τα πουλιά και η αφύπνιση (1987)
Μια διαδρομή (1990, επιλογή ποιημάτων του από τον ίδιο)
Περίοδος χάριτος (1992)
Ο πρωθύστερος λόγος (1996)
Εν όλω. Συγκομιδή 1943-1997 (1997, συγκεντρωτική έκδοση)
Αλλά η αφή πες μου πώς γίνεται να διασωθεί (2000 ανθολογία από Μ. Μέσκο)
ΠΕΖΑ
Οπισθοδρομήσεις. Αναδρομή ζωής (2001, αυτοβιογραφικό)
ΜΕΤΑΦΡΑΣΕΙΣ
G. Apollinaire «Ζώνη» (1962)
F. G. Lorca «Σαν περάσουν πέντε χρόνια» (1962)
Auden «Ποιήματα» (1973)
A. Mac Leish «Ποιήματα» (1973)
Τ. Σ. Έλιοτ «Η Τετάρτη των τεφρών - Τα τραγούδια του Άριελ - Τέσσερα κουαρτέτα» (1988)
Τ. Σ. Έλιοτ «Ρημαγμένη γη» (1990)
Τζων Φορντ «Κρίμα που είναι πόρνη» (1986)
Κρίστοφερ Μάρλοου «Δόκτωρ Φάουστους» (1990)
Μπυς Πέρσυ Σέλλεϋ «Οι Τσέντσι» (1993) https://el.wikipedia.org
 |
| Πηγή φωτογραφίας |
ΓΙΑ ΤΟ ΕΡΓΟ ΤΟΥ
Ο Θανάσης Κωσταβάρας έγραψε στη «Λέξη» (τεύχος 38): «Η διαρκής παρουσία της μνήμης [στο έργο του], η δύναμη με την οποία εισβάλλει, δίνοντας τη δική της, καθόλου ψυχρή ή ουδέτερη, άποψη, η αναίρεση που πραγματοποιεί ενός κόσμου φαινομενικά εφησυχασμένου, η αγρύπνια που φέρνει μαζί της, η τύψη και η ενοχή, όλα αυτά μαζί δίνουν μια άλλη διάσταση στην προβληματική του. Αφού δεν αρκούνται στο να αναπαράγουν τον αρχέγονο μύθο της πτώσης, αλλά πυργώνουν τη φυλακή, όπου το υποψιασμένο σύγχρονο άτομο είναι υποχρεωμένο να εκτίσει μια ισόβια ποινή, εξοφλώντας χρέη για τα οποία επιπλέον δεν είναι βέβαιο πως είναι αυτό το ίδιο υπεύθυνο … Νομίζω πως, τόσο τα ερεθίσματα που γονιμοποιούν τη φαντασία του Κ. Κύρου, όσο και οι ποιητικές απολήξεις τους, παρουσιάζουν ένα φάσμα, στην έκταση του οποίου περικλείονται όλα τα στάδια μετάβασης, από μια μορφή υποκειμενισμού, σε μιαν άλλου είδους θεώρηση του ατομικού και του καθολικού συνάμα προβλήματος. Ξεκινώντας από έναν συναισθηματικό, αν μπορούσαμ να πούμε, νεοσυμβολισμό, φτάνουν στην έστω και εν 'συνδυασμώ' προσέγγιση του γενικότερου θέματος της ανθρώπινης φύσης. Με όλες τις ενδιάμεσες κλίμακες της ιδεολογικής μετατόπισης, από την πίστη ως την αμφιβολία, από τον ενθουσιασμό ως την απογοήτευση … ο Κύρου από ένα σημείο και πέρα δίνει διαστάσεις ντοκουμέντου της ανθρώπινης περιπέτειας, όπως αυτή βιώνεται στους ταραγμένους καιρούς μας. Και συγχρόνως φορτίζει με μια ένταση τραγικού κύρους το λόγο του».
ΠΟΙΗΜΑΤΑ
Ο ΚΛΕΙΤΟΣ ΚΥΡΟΥ ΔΙΑΒΑΖΕΙ ΠΟΙΗΜΑΤΑ ΤΟΥ
Κραυγή δέκατη πέμπτη
(Το Ποιημα Ανηκει στη συλλογή Κραυγές της νύχτας (1960). Στα ποιήματα της συλλογής αυτής ο ποιητής μιλάει με λόγο συγκινησιακά φορτισμένο σαν απολογητής της σφαγιασμένης γενιάς της Κατοχής. Κι ενώ ο ομιλητής του κάθε ποιήματος ταυτίζεται πάντα με τον ίδιο, τα πρόσωπα προς τα οποία απευθύνεται ποικίλλουν. Άλλοτε απευθύνεται στους συναγωνιστές του, που με την πάροδο του χρόνου άλλαξαν και προσγειώθηκαν σε μια στυγνή πραγματικότητα και άλλοτε στον ίδιο τον εαυτό του, όπως λ.χ. στην «Κραυγή εικοστή», την τελευταία της συλλογής:)
Όταν βγήκες στους δρόμους δεν αναγνώριζες τίποτε
Ένας λαός εκφυλισμένος συνωθούνταν
Στις αγορές και στα ηλεκτρόφωνα τι να 'γιναν της γης οι αντρειωμένοι
Μιλώ με σπασμένη φωνή δεν εκλιπαρώ
Τον οίκτο σας μέσα μου μιλούν χιλιάδες στόματα
Που κάποτε φώναζαν οργισμένα στον ήλιο
Μια γενιά που έψελνε τα δικαιώματά της
Κουνώντας λάβαρα πανηγυριού σειώντας σπαθιά
Γράφοντας στίχους εξαίσιους μιας πρώτης νεότητας
Ποτίζοντας τα σπαρτά με περίσσιο αίμα
Μικρά παιδιά που αφέθηκαν στο έλεος τ' ουρανού
Η γενιά μου ήταν μια αστραπή που πνίγηκε
Η βροντή της η γενιά μου καταδιώχτηκε
Σα ληστής σύρθηκε στο συρματόπλεγμα
Μοίρασε σαν αντίδωρο τη ζωή και το θάνατο
Οι άνθρωποι της γενιάς μου δεν πέθαιναν
Στα νοσοκομεία κραυγάζαν έξαλλοι στα εκτελεστικά
Αποσπάσματα τα χέρια τους ήταν μαγνήτες
Τρώγαν πικρό ψωμί καπνίζαν φημερίδες
Ζητώντας ευλαβικά μια θέση σ' αυτήν τη γη
Όπου κι αν στάθηκαν οι σκιές τους ριζώναν
Άδικα προσπαθείτε δε θα ξεριζωθούν ποτέ
Θα προβάλλουν μπροστά στα τρομαγμένα σας μάτια
Τώρα τα καταλάβαμε όλα καταλάβαμε
Τη δύναμή μας και για τούτο μιλώ
Με σπασμένη ψωνή που κλαίει
Κάθε φορά στη θύμησή τους
http://ebooks.edu.gr/
Κραυγή έβδομη
Κάθε σου κίνηση ένα φέρσιμο πουλιών
Κάθε σου βλέμμα κ' ένα ραγισμένο κρύσταλλο
Έμαθες πια να συγχωρείς μπορείς και μόνος σου
Να ζήσεις τι σου χρειάζονται τόσες φωνές
Υποσκάπτουν τις ρίζες σου σφετερίζονται
Την έπαρσή σου τυμβωρυχούν μνήμες παλιές
Κι αποκαλύπτουν κάποιο πληγωμένο μυστικό
Που μάταια πάσχιζες να το κρατήσεις τόσα χρόνια
Από τη συλλογή Κραυγές της νύχτας (1960) http://www.translatum.gr/
Κραυγή όγδοη
Έρχεσαι τώρα με το πρώτο κάλεσμα
Ένα πρωτόγονο ποτάμι σε ντύνει μέσα στ' άσπρα
Η όψη σου λαγάρισε κι αποκοιμιέσαι
Μ' έναν ουρανό που αργοπεθαίνει μες στα χέρια σου
Κ' έναν άλλο που γεννιέται στην ποδιά σου
Από τη συλλογή Κραυγές της νύχτας (1960)
http://www.translatum.gr/
Συντριβή
[Ενότητα Τρίγλυφο]
«… ο εντεταλμένος του Διεθνούς Ερυθρού Σταυρού επεσκέφθη χθες το Γερμανικόν νεκροταφείον ευρισκόμενον τρία χιλιόμετρα έξω της Θεσσαλονίκης και εξέφρασε τον θαυμασμόν του διά την απλότητα του κοιμητηρίου και τας καταπληκτικάς ευθυγραμμίας, τας οποίας σχηματίζουσιν αι πάλλευκοι πλάκες… εδήλωσεν όμως ότι το εις την είσοδον του νεκροταφείου ανεωχθέν «μπαρ» απετέλει μίαν αληθή παραφωνίαν ταράσσουσαν…»
(εφημερίδες)
Μάρτης 1945
Συντριβή
Της Αγγέλας
HELMUT W… γεννήθηκε στα 1922
Σκοτώθηκε στα 1944
Κείτεται τώρα ξαπλωμένος
Κι αγναντεύει τις ευθυγραμμίες
Που σχίζουν το κορμί του κάθετα
Νέος είκοσι δύο χρόνων
Και τα ξανθά του μαλλιά θα σπίθιζαν στον ήλιο
Και στα μάτια του τα γαλανά θα διάβηκεν η επιθυμία
Και θα δάκρυζε το χώμα κάτω απ’ τα στέρεά του πόδια
Και θα ’σερνε τη μνήμη της μακρινής του πατρίδας
Είκοσι δύο χρόνων
Και πλάι του
Εκατοντάδες άλλοι
Μελετούν τις ίδιες ευθυγραμμίες
Κι αναλογίζονται πως τα κουφάρια τους
Φκιαχτήκανε για σχήματα γεωμετρικά
HELMUT W… HELMUT W…
Είκοσι δύο χρόνων
Το βάζο της ζωής σου κομματιάστηκε
Μες στα νεανικά σου χέρια
Και πρόωρα μουσκέψανε
Τα χρυσαφένια σου όνειρα
Κι ούτε ποτέ φαντάστηκες πως ανελέητα θα σε πύρωναν
Οι σκληρές ηλιαχτίδες
Και το κορμί σου θα έσμιγε
Με τα θλιμμένα δειλινά
Με τα καρτερικά βελάσματα
Με τα τζιτζίκια
Με τις χλιαρές βροχές
Και με το γαλανό ουρανό
Κι ούτε ποτέ θα σκέφτηκες
Πως ένα μπαρ θα ορθώνονταν σιμά σου
Που θα μαστίγωνε τ’ αυτιά σου με τραγούδια
Και χάχανα Εγγλέζων μεθυσμένων
Από τη συλλογή Αναζήτηση – Αναμνήσεις μιας αμφίβολης εποχής (1949)
Σημείωση του ποιητή για την ενότητα «Τρίγλυφο»:
Μια περιπλάνηση σ’ ένα γερμανικό στρατιωτικό νεκροταφείο. Βρισκόταν μισό περίπου χιλιόμετρο από την Πυλαία, ανηφορίζοντας για τον Χορτιάτη, έξω από τη Θεσσαλονίκη. Εκεί θάβονταν αποκλειστικά νεκροί των γερμανικών ενόπλων δυνάμεων. Με την αποχώρηση των Γερμανών (και με τη βοήθεια του ελληνικού δαιμονίου, θα έλεγα) λειτούργησε στην είσοδο του νεκροταφείου ένα πρόχειρο μπαρ που εξυπηρετούσε τους Βρετανούς στρατιώτες της περιοχής. Kraft durch Freude (Χαρά διά της εργασίας), πολιτιστικός οργανισμός με σκοπό την ψυχαγωγία του Γερμανού στρατιώτη.
Πηγή: Κλείτος Κύρου, Εν όλω / Συγκομιδή 1943-1997 (1997)
- - - - - - - -
ΚΑΤΙ ΠΟΥ ΕΜΕΙΝΕ
Η ώριμη στιγμή του χωρισμού
Μας πρόφτασε βιαστικά
Φορέσαμε κι οι δύο από ένα χαμόγελο
Ελέγχαμε τις χειρονομίες μας
Και ξεφυλλίζαμε
Τις μέρες που θα ’ρθουν
Βέβαια
Ήταν άσχημο να το συλλογιστώ
Πώς τα χέρια μου
Δεν θα τύλιγαν πια
Τις γραμμές του κορμιού της.
Άνοιξε την τσάντα
Και μου επέστρεψε δυο βιβλία
Ένα κίτρινο πουκάμισο
Και μιαν αλυσίδα
- Λοιπόν
Τώρα δεν έχω πια τίποτα δικό σου
Και ‘σύ νομίζω δεν έχεις τίποτα δικό μου
Δεν απάντησα
Μου έσφιξε τα χέρια
Κι απομακρύνθηκε
Δες έχεις πια τίποτε δικό μου
Κι όμως
Τη θύμησή της
Τη δίπλωσα προσεχτικά
Και την κρατώ ακόμα.
Από τη συλλογή «ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ - αναμνήσεις μιας αμφίβολης εποχής» 1949
Τα ποιήματα της εν λόγω συλλογής γράφτηκαν στο διάστημα μεταξύ 1942 – 1946. Το βιβλίο τυπώθηκε στις Σέρρες τον Μάρτη του 1949 (σε 150 αντίτυπα) στο τυπογραφείο του Θανάση Γραικόπουλου και κυκλοφόρησε την ίδια χρονιά. Η βινιέτα του εξωφύλλου ανήκει στην χαράκτρια Barbara Hepworth. Η προμετωπίδα του βιβλίου είναι ένα απόσπασμα από το δεύτερο άτιτλο ποίημα του Μανόλλη Αναγνωστάκη που περιλαμβάνεται στη συλλογή του «Εποχές 3».http://www.poiein.gr/
- - - - - - -
ΩΡΑ ΒΟΥΒΗ
Στάχτη στα πόδια, στάχτη στα μαλλιά
Και της Ραχήλ αντιλαλούν οι θρήνοι
Μαύρες χλαμύδες φόρεσαν οι κρίνοι
Κι ατέλειωτα ανεβαίνουμε σκαλιά.
Μας δολοφόνησαν τις Εποχές
Και τις κρεμάσαν σ’ ένα κυπαρίσσι.
Τη θλίψη μας ποιος θα την ιστορήσει,
Που να γυρνούν οι πρώτες μας ιαχές;
Στον ύπνο μας φωλιάζει ολονυχτίς
Αλλάζοντας μορφές ο μανδραγόρας,
Κι από τα χέρια φεύγουν της Πανδώρας
Τα στυγερά λεπίδια της οργής.
Στις φλέβες στάχτη, στάχτη στα μαλλιά
Κι η ώρα της απόφασης σιμώνει.
Ερωτηματικό σκληρό μας ζώνει
Που όσο πάει γίνεται θηλιά.
Από τη σειρά «Έξι καημοί»
Τα ποιήματα της σειράς «Έξι καημοί» είναι γυμνάσματα πάνω στον παραδοσιακό στίχο. Απόπειρες προσαρμογής στη σύγχρονη εποχή. Γράφτηκαν στην περίοδο 1948 – 1960. Το συγκεκριμένο ποίημα δημοσιεύτηκε για πρώτη φορά στο περιοδικό «Ο αιώνας μας» (τ. 5 Μάης 1949). Και τα έξι ποιήματα της συλλογής παρουσιάστηκαν στον τόμο Ποίηση ’77 των Θανάση Νιάρχου και Αντώνη Φωστιέρη (εκδόσεις Κέδρος).
Παλίρροια
Ερχόσουν από μακριά μέσ' από τα έγκατα της ηδονής με σταθερό βηματισμό σε τροχιά κυκλοτέρμονη με σφαγμένη μέση ακροβολιστής σε προμελετημένη αποστολή με φωνές πουλιών μαλλιά που σελαγίζαν κρατώντας τη φαρέτρα σου αινιγματικό χαμόγελο κι όταν έφτασες στην τελική ευθεία που στο τέρμα της στεκόμουν αλάλαξες σημαδεύοντας το στόχο
Και στεκόμουν εκεί ευάλωτος σε δοκιμασία δεινή μέσα στη φουσκονεριά και δεν τ' αποφάσιζα να μετακινηθώ και φάνταζε η λάβα μέλι που αργοκυλούσε κατά πάνω μου κι ήξερα δεν είχα αμφιβολία καμιά πως θα 'φτανες παιάνιζα την υποταγή μου και περίμενα τον ήλιο να με κατακάψει και ιδού άνοιξαν οι ουρανοί κι έπεφτε ψιλή βροχή σαν ερωτικό τραγούδι στην εσχατιά της γης
Είναι η αγάπη πολυδιάστατη δεν έχει
Ανταπόκριση δεν έχει τον τρόπο της δεν έχει
Το ταίρι της δεν έχει τα λόγια της πνίγεται
Στα συν και στα πλην δεν έχει το ανάλογο
Πάθος δε βρίσκει τον κατάλληλο τρόπο και
Καταποντίζεται στην τύρβη και στην παραζάλη
Στις πιο καλές στιγμές
Βγάζει τα ρούχα της φοράει τα μέλη σου
Και τυλίγεται στη φλόγα του καλοκαιριού
Από τη συλλογή Τα πουλιά και η αφύπνιση (1987)
- - - - - - -
ΑΡΓΟΝΑΥΤΗΣ
Τοπίο παραλογισμού λέξεις που τρίβονται
Σαν κιμωλία αφήνουν εγκαύματα βαθιά
Στα χείλη φεγγάρι μουσκεμένο ραγισμένα
Φώτα ένας έρωτας δράκος αναπαύεται
Στη χλόη λαγοκοιμάται κανένας δεν αποτολμά
Την πρώτη κίνηση όταν σε λίγο θα ξυπνήσει
Θα καταβροχθίσει τις σάρκες μας θα σιγήσει
Τους μνημοπομπούς κι όσο έλεγες πως χρειάζεται
Περίσκεψη και προσοχή τόσο απόμεινες
Τελείως έκθετος στις παρυφές της πόλης.
Από τη συλλογή «Τα πουλιά και η αφύπνιση» 1987
Τα ποιήματα της συλλογής αυτής ανήκουν στη χρονική περίοδο μεταξύ των ετών 1978 και 1986 και τυπώθηκαν σε μορφή βιβλίου από τον εκδοτικό οίκο Νεφέλη, στην Αθήνα τον Απρίλη του 1987 σε 2.000 αντίτυπα.
ΕΡΩΤΑΣ ΤΗΣ ΕΝΟΧΗΣ
Έρωτας της ενοχής
Ή μήπως
Ενοχή του έρωτα
Όταν κατανικήσεις
Τη δειλία της παραδοχής
Θα λες τα πράγματα
Με τ’ όνομά τους
Θα βρεις τον τρόπο
Να στηρίξεις επιτέλους
Μια δίκαιη θέση
Από τη συλλογή «Πρωθύστερος λόγος» του 1996
Τα ποιήματα της συλλογής αυτής γράφτηκαν στην περίοδο 1992 – 1996 και τυπώθηκαν στην Θεσσαλονίκη σε 1000 αντίτυπα τον Ιανουάριο του 1996 από τις εκδόσεις Αίγειρος. Η προμετωπίδα του εξωφύλλου περιλαμβάνει ένα απόσπασμα από τον «Εκκλησιαστή» και έναν στίχο του ποιητή Άνθιμου Χ. Ανθίμου (με ψευδώνυμο Άνθος Φιλητάς) από το ανέκδοτο ποίημα του «Επαρχιακό νοσοκομείο» που είχε γραφτεί γύρω στο 1942-43.
- - - - - - -
Η απέναντι όχθη
Ο πατέρας μου έζησε 56 χρόνια στη γη
Η μητέρα μου 86 και δεν κουράστηκε
Αθροίζω τα χρόνια που έζησαν
Και τα διαιρώ διά του 2
Έτσι λοιπόν βγάζω τη σημερινή μου ηλικία
έχουμε ζήσει τόσο πιο πολύ απ' όσο
μας μένει να ζήσουμε και παρ' όλα
αυτά ακόμα δεν ξέρουμε ακόμα δεν
μάθαμε τα όρια των πραγμάτων που
μπορούμε να κάνουμε ή να ζήσουμε
Οι άνθρωποι συνήθως αργούν να καταλάβουν
Προσφεύγουν σ' επιχειρήματα κάποιων άλλων εποχών
Αγωνίζονται για κοινωνικές ή όποιες άλλες απελευθερώσεις
Δεν υποπτεύονται πως η ελευθερία είναι κατά βάθος μια δουλεία δίχως αντιπαροχή
Μίση αβυσσαλέα που κάποτε θα ξεχαστούν
Η φωνή μου περνώντας μέσ' από τους φωταγωγούς
Και τα θυροτηλέφωνα φτάνει βραχνή κι απρόσωπη
Στ' αυτιά σας μέσα σ' αυτά τ' αποφόρια που βλέπετε
Αναπηδούσαν κάποτε θηρία ανήμερα
Το δυναμικό της ζωής κάθε στιγμή αφανίζει
Δεν τελειώνει ποτέ
Στην έξοδο συνωστισμός
(1992)
Από τη συλλογή Ο πρωθύστερος λόγος (1996)
http://www.translatum.gr/
- - - - - - -
Το τέλος μιας εποχής
Πληκτρολογείται ανεπαισθήτως
Όπως θα έλεγε κι ο Αλεξανδρινός
Το τέλος μιας ολόκληρης εποχής
Πού θα καταγράφονται του λοιπού
Τόσα σκιρτήματα τόσα όνειρα φτερωτά
Οι ποιητές θα φεύγουν πάντοτε
Χωρίς ν' αφήνουν πίσω τους χειρόγραφα
Χωρίς ν' αφήνουν ίχνη από την πάλη τους
Με τον γνωστόν εκείνον Δαίμονα
Που τόσο τους ξεμυάλιζε όσο ζούσαν
Η Ποίηση θα καταντήσει τελικώς
Ένα πολικό τοπίο
10 Ιουλίου 1999
Δημοσιευμένο στο περιοδικό Εντευκτήριο, τεύχος 58 (Ιούλιος-Σεπτέμβριος 2002)
http://www.translatum.gr/
- - - - - - -
Παραινέσεις
Τώρα πια δεν ενδείκνυται
Η προσφυγή στις παλιές φωτογραφίες
Η ζωή έχει τόσες μεταπτώσεις
Μην εισχωρείτε στην εποχή των ερώτων
Στα βίαια καλοκαίρια μην υποκύπτετε
Στη σαγήνυη των παλαιών φωνών
Η κυτταρίνη διατηρεί χαμόγελα και στάσεις
Στο λυκαυγές του βίου μορφές ασάλευτες
Που σας κοιτούν νοσταλγικά στιγμές
Αυτάρκειας που έχουν πια λησμονηθεί
Πρόσωπα που φτερούγισαν από κοντά σας
Η κυτταρίνη αποκαλύπτει την απάτη
Του χρόνου μεγεθύνοντας τον άλλο χρόνο
Που παραμένει ακέραιος χωρίς τα ελάχιστα
Σημεία χαλασμού γι' αυτό μην ξεσκαλίζετε
Παλιές φωτογραφίες μην αποτολμάτε
Καμία σύγκριση που θ' αποβεί σε βάρος σας
Μη διαβάζετε αφιερώσεις αιωνίας φιλίας ή αγάπης
Μην βλέπετε γνωστούς σας καλοβαλμένους κι αρυτίδωτους
Λες και θα ξεκινήσουνε για το μεγάλο γλέντι
Αποφεύγετε κάθε σας περιπλάνηση σε φωτογραφίες παλιές
Μην ταράζετε τη μακάρια γαλήνη τους
Είναι σοφές και ξέρουν να εκδικούνται
Από τη συλλογή Κλειδάριθμοι (1963)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου