Θα ήθελα να ήταν αλλιώς και να μη χρωστάω στιγμές και αγκαλιές στους φίλους μου, όταν με είχαν ανάγκη. Να μη χρωστάω το ταξίδι εκείνο στη μάνα μου. Να μη μου είχαν μείνει αγκάθι τα κόκκινα λουστρίνια που έταξα στη Μαρία, μα δε μπορώ να της τα χαρίσω πια σ'αυτή τη ζωή. Μια ζωή ανοιχτούς λογαριασμούς και πάλη με υπερβάσεις, παρά τις μαγκιές που λέμε και κάνουμε, για να δείχνουμε ότι είμαστε ωραίοι και εντάξει.Θα ήθελα να μην μας κυνηγούν τη νύχτα οι τύψεις για όσα δε δώσαμε. Μιλάω για σένα, για μένα, για τους άλλους και για το ''Γιάννης και Νόρα = αγάπη για πάντα'' στο παλιό παγκάκι. Τι έγινε, ρε συ Γιάννη, εκείνο το ''Για πάντα;''. Η μόνη μας πατρίδα είναι τα ματωμένα γόνατα στα παιδικά μας καλοκαίρια και η αλήθεια μας είναι οι χυμοί από φέτα καρπουζιού στα χέρια μας.
Μη συνηθίζεις και μην επιλέγεις τα εύκολα. Κοίταζε συχνά τον καθρέφτη, μη τυχόν και χάσεις το βλέμμα εκείνου του παιδιού, εκείνου του Αυγούστου...Αύγουστος ήδη και τα συναισθήματα μέσα μας αντιδρούν. Για ό,τι μας συμβεί φταίει η βόλτα μας στους ανθρώπους και το παιδί του Αυγούστου μέσα μας. Καλό μήνα!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου