38 χρόνια δίχως Έλβις

38 χρόνια συμπληρώθηκαν, από το θάνατο του Έλβις Πρίσλευ. Ένα άρθρο αφιέρωμα στον βασιλιά του rock n' roll.

Ο Elvis Aaron Presley (8 Ιανουαρίου 1935 - 16 Αυγούστου 1977) γεννήθηκε στο Τουπέλο του Μισισίπι. Γνωστός και με το προσωνύμιο "Βασιλιάς της Ροκ εν Ρολ" και "Βασιλιάς", ήταν τραγουδιστής, μουσικός και ηθοποιός ενώ θεωρείται από πολλούς ως ένας από τους μεγαλύτερους καλλιτέχνες των τελευταίων 50 ετών. 

Το 1945, ο Έλβις θα αποκτήσει την πρώτη του κιθάρα. Έτσι θα αρχίσει να μαθαίνει να παίζει καθώς και να πρωτοτραγουδάει. Όμως η αλλαγή περιβάλλοντος, όταν έφυγε από το Τουπέλο και μετακόμισε στο Μέμφις το 1946, καθώς και το ότι πήγαινε σε Συνάξεις του Θεού, τον βοήθησαν να βρει τον μουσικό του δρόμο. Στις Συνάξεις αυτές, όπως είναι συνηθησμένο, υπάρχει blues και gospel μουσική, που τότε ήταν ακόμα ακατέργαστες αλλά και πολύτιμες. Θαμπωμένος από τις 2 αυτές μουσικές, ο Έλβις θέλησε να παίξει μουσική. Δεν θα ασχοληθεί επαγγελματικά όμως με τη μουσική, μέχρι το 1953. 

To 1953, πλήρωσε $3.25 για να ηχογραφήσει ένα δίσκο στη Sun Studios με τα τραγούδια My Happiness και That's When Your Heartaches Begin. Αυτόν τον δίσκο τον έκανε δώρο στη μητέρα του. Το 1954, ηχογράφησε ένα δεύτερο δίσκο με $8.25 με τραγούδια όπως I'll Never Stand in Your Way και It Wouldn't Be the Same Without You στην ίδια εταιρία ηχογράφησης. Ο ιδρυτής του μικρού στούντιο Sam Phillips, που είχε ηχογραφήσει ήδη πολλούς καλλιτέχνες, έψαχνε έναν λευκό με νέγρικο ήχο. Ο Έλβις στα χαρακτηριστικά της μουσικής του ήταν rockabilly, δηλαδή ένα είδος γρήγορου blues με πιο rock στοιχεία (τότε το rock δεν είχε ονομαστεί επίσημα), που θα μπορούσαμε να το πούμε και συνώνυμο του rock n' roll. Εκτός από τον πολύ ρυθμό που περιείχαν τα τραγούδια του, ο Έλβις είχε μια βαρύτονη και καθαρή φωνή, τόσο χαρακτηριστική που σίγουρα όλοι δεν θα την ξεχάσουμε ποτέ. Με άλλα λόγια, ο παραγωγός της Sun Studios, βρήκε αυτό που ήθελε.

Elvis Presley - It Wouldn't Be the Same Without You

Κάπως έτσι ήρθαν και τα πρώτα δοκιμαστικά για τον Έλβις, που θα συνεργαστεί με Scott Moure και Bill Black για να δοκιμαστεί στον ήχο. Τα πρώτα δείγματα θεωρήθηκαν αποτυχημένα. Κατά τη διάρκεια μιας πρόβας στον ίδιο χρόνο όμως, πάνω στο τραγούδι That's All Right, ο παραγωγός θα κρίνει το αποτέλεσμα άκρως επιτυχημένο και θα αποφασίσει να το βγάλουν στην αγορά. Ο δίσκος έγινε επιτυχία και η φήμη του Πρίσλεϊ άρχισε να εξαπλώνεται, παρά τις όποιες διαμαρτυρίες υπήρξαν γύρω από τη μουσική του. Το δεύτερο σινγκλ του με τα Good Rockin' Tonight και I Don't Care if the Sun Don't Shine κυκλοφόρησε στις 25 Σεπτεμβρίου 1954. Η καριέρα του αρχίζει να παίρνει εθνικές διαστάσεις, όταν στις 28 Ιανουαρίου 1956 μαζί με τους Μουρ, Μπλακ και D.J. Fontana έκαναν την πρώτη τους τηλεοπτική εμφάνιση στην εκπομπή Stage Show, σε μια σειρά οκτώ παραστάσεων.

Elvis Presley-That's All Right Mama

Η καριέρα του Έλβις μπορεί να είχε πάρει μεγάλες διαστάσεις, όμως η ιστορική στιγμή στην καριέρα του καθώς και η μεγάλη αναγνώριση του, έγινε το 1955 όταν γνωρίστηκε με τον Tom Parker, ο οποίος πήρε τον πλήρη έλεγχο της καριέρας του. Ο Parker μετέφερε τον Presley από την Sun στην RCA Records ενώ εξαγόρασε και το συμβόλαιο του για $35. Το πρώτο του single με την νέα εταιρία Heartbreak Hotel, θα πουλήσει 1.000.000 αντίτυπα. Ο Πάρκερ ήταν ένας από τους καλύτερους στη δουλειά του και έκανε τα πάντα για να προωθήσει ακόμη περισσότερο τον Πρίσλεϊ, κλείνοντας μια σειρά από τηλεοπτικές εμφανίσεις. Ακόμη, έκλεισε στον Έλβις επταετές συμβόλαιο με κινηματογραφικό στούντιο, κάτι που οδήγησε στην παραμέληση της μουσικής καριέρας του για συμμετοχή σε ταινίες. Αυτές συνήθως ήταν μιούζικαλ και σημάδεψαν τη μεταμόρφωση του Πρίσλεϊ από ένα επαναστάτη Ρόκερ σε διασκεδαστή για όλη την οικογένεια. Ο Πρίσλεϊ ξεκίνησε την κινηματογραφική του καριέρα με την ταινία Love Me Tender ενώ κάποιες από τις καλύτερες ταινίες στις οποίες πρωταγωνίστησε θεωρούνται τα Jailhouse Rock και King Creole. Η επιτυχία του Πρίσλεϊ οδήγησε τον ίδιο και τον Πάρκερ να μοιράζονται τα κέρδη ισόποσα. Με τα χρόνια, πολλά γράφτηκαν και ακούστηκαν για τον Τομ Πάρκερ, τα περισσότερα από αυτά επικριτικά.

Σκηνή από την ταινία Love Me Tender

 Παρά τις επιτυχίες του, ο Έλβις έδειχνε ότι κάτι δεν πήγαινε καλά στον εσωτερικό του κόσμο. Αυτό συνέβη ιδιαίτερα από τη στιγμή του διαζυγίου του. Άρχισε να γίνεται απόμακρος,έπαιρνε διαρκώς βάρος και είχε αποκτήσει εξάρτηση σε κάποια φάρμακα με συνταγή τα οποία τον είχαν επηρεάσει και στον προσωπικό του αλλά και στον επαγγελματικό του χώρο. 

 Στις 16 Αυγούστου 1977, ο Έλβις θα βρεθεί ξαπλωμένος στο πάτωμα από την μνηστή του, στο σπίτι του, στο Μέμφις. Στο νοσοκομείο, όπου και μεταφέρθηκε, διαπιστώθηκε ο θάνατος του. Από κάποιες δηλώσεις των ιατρών, ο Έλβις έπαθε καρδιακή αρρυθμία, εξαιτίας μεγάλης δόσης ναρκωτικών. Η κηδεία του Πρίσλεϊ ήταν εθνικό γεγονός, ενώ την παρακολούθησαν εκατοντάδες χιλιάδες φίλοι του, θαυμαστές και δημοσιογράφοι. Η ταφή του Πρίσλεϊ αρχικά έγινε στο νεκροταφείο του Φόρεστ Χιλ στο Μέμφις, δίπλα από τη μητέρα του, αλλά για λόγους ασφαλείας οι σωροί μεταφέρθηκαν στη Γκρέις λαντ. Μετά το θάνατο του άρχισαν να κυκλοφορούν διάφορες φημολογίες, από τον τρόπο με τον οποίο πέθανε μέχρι και το αν βρίσκεται ακόμη στη ζωή.

 Η ιστορία του Elvis Presley είναι τρανό παράδειγμα μιας επαναλαμβανόμενης ιστορίας στο βάθος των χρόνων, χαρακτηριστικό του 20ου αιώνα. Αλήθεια πόσες φορές την έχουμε διαβάσει ή και ζήσει; Ένα ταπεινό και φτωχό παιδί, έχει για όνειρο τη μουσική καριέρα και βρίσκει ευκαιρία και γίνεται μουσικός. Αποκτά δόξα, χρήμα και γυναίκες μέχρι που παύει να είναι τόσο γνωστός, με τον καιρό παρακμάζει μουσικά και τότε έρχονται τα ψυχολογικά προβλήματα, η εξάρτηση από ουσίες και στο τέλος ο θάνατος. Ίσως και ο Έλβις να ήταν ο πρώτος που βίωσε όλα αυτά τα γεγονότα, αν και μαρτυρίες λένε ότι υπήρχαν και πιο παλιά, όταν δέσποζε η νέγρικη blues και swing. Η ερώτηση είναι προφανής και είναι ένα απλό "Γιατί;" Η ιστορία αυτή μας δείχνει το πραγματικό πρόσωπο των ανθρώπων της μουσικής βιομηχανίας. Η πλήρης εκμετάλλευση που στην ουσία "ξεζουμίζει" το ταλέντο, μέχρι που αυτό δεν έχει κάτι άλλο να επιδείξει πλέον και αφού δεν το χρειάζονται άλλο, το παρατάνε ξεχνώντας πόσα πράγματα κατέκτησαν μαζί. Από την άλλη, οι μουσικοί, θαμπωμένοι από τα "αγαθά" της αναγνώρισης και του πλούτου, δεν μπορούν να συγκρατηθούν δείχνοντας αδύναμοι να το ελέγξουν και όταν  το ταλέντο τους κορεστεί, λόγω της ψυχικής πίεσης αλλά και το πέρασμα του χρόνου, τότε κατρακυλούν σε ένα άσχημο ψυχικό τέλμα και εν τέλει καταλήγουν ως τον θάνατο. Πλέον η ιστορία αυτή έχει γίνει φαινόμενο, έχει εισαχθεί ειδικά σε μουσικές που η εκάστοτε μόδα έχει περάσει και δυστυχώς τα θύματα της δεν είναι πάντα 42 ετών όπως ο Έλβις αλλά πολύ νεότερα. Ένα πρόβλημα που επιζητά λύση η οποία αν και εύκολη να βρεθεί, δυστυχώς "κουκουλώνεται" από τα "αγαθά" της αναγνώρισης.