ΓΙΩΡΓΟΣ ΓΚΑΝΕΛΗΣ " ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ "

Στο στήθος του πλοίου κοιμάται ο ήλιος
Με μυστρί χτίζει την υστεροφημία του
Στην κοτσίδα του τυλίγονται οι πλανήτες
Ψήγματα χάους αναδύονται απ’ το βυθό
Κρατάνε στα χέρια τις Μικρές Κυκλάδες
Κι έναν αμφορέα μελανόμορφο με λαιμό
Μεταμορφώνονται σε δροσερά παρτέρια
Ποτισμένα με το νέκταρ της αθανασίας
Ταπετσαρίες φασκιώνουν τον ορίζοντα
Στη μέση στρογγυλοκάθεται το μελτέμι
Άρτι αφιχθέν από μια ομαδική συνουσία
Με το λίβα και δυο τρία ξαδέρφια του
Αύγουστος μέσα απ’ τις σφηκοφωλιές 
Μοσχοβολάει θυμάρι κι ανεπίδοτο έρωτα
Σε επιφυλακή τα κύματα πνίγουν τη νύχτα
Σ’ ένα ποτήρι μακρόστενο μπύρας
Φεγγάρι προεξαγγελτικό του θανάτου
Κατακρημνίζεται στη θάλασσα με ορμή

Νησιά ξεφυτρώνουν παντού μεσοπέλαγα
Αρπάζω το μεγαλύτερο και το φιλάω.

Γ. Γκανέλης (5/8/2015)