ΧΑΤΖΗΘΩΜΑ ΖΩΗ 'ΤΟ ΜΥΣΤΙΚΟ ΜΑΣ ΑΛΦΑΒΗΤΟ''

Α: Απόντα συναισθήματα άδικα, αγγίγματα ξεχασμένα. Αν τα ξαναρχίζαμε όλα, δε θα χρειαζόμασταν αλεξίπτωτο!

Β: Βόλτες σε οτιδήποτε ερωτικό και αγαπησιάρικο: από το παιχνίδισμα των βλεφάρων ενός κοριτσιού, μέχρι ένα καυτό φιλί που αιφνιδιάζει και ζαλίζει.

Γ: Γεννημένοι στην Ελλάδα, κάτι που δε θα αλλάξει ποτέ και με ό,τι αυτό συνεπάγεται.

Δ: Διακινδυνεύω γιατί…Δε θέλω να περνάς δίπλα μου αύριο και να μη γνωριζόμαστε…

Ε: Εννέα στα δέκα από όσα φοβόμαστε δε συμβαίνουν ποτέ.

Ζ: Ζούμε καλύτερα χωρίς την τελειότητα. Αφηνόμαστε και ζωντανεύουμε.

Η: Ήλιος, λιγότερες αποσκευές και ξεκινάμε το ταξίδι.

Θ: Θέλω να ξέρω τι γίνεται σήμερα και να μη σκοτίζομαι για το αύριο.

Ι: Ίσως να ζήσουμε τη στιγμή τώρα.

Κ: Κορφές, κολύμπι σε παγωμένα νερά, ηλιοβασιλέματα και γέλια, όσα δε ζήσαμε πολύ από το κουτί της ζωής.

Λ: Λιακάδα παντού, όταν είσαι το παραμύθι κάποιου.

Μ: Μοναχικός άνθρωπος που μας έχει ανάγκη. Μπορούμε.

Ν: Ντοπάρισμα από πάθος.

Ξ: Ξελόγιασμα.

Ο: Όνειρα με μάτια ανοιχτά!

Π: Παράφορες στιγμές, θέληση αδιάβροχη. Πάλλομαι με κάποιον σε ιδρωμένα σεντόνια.

Ρ: Ραγισμένες σχέσεις και καρδιές, σαν γυάλινα ποτήρια. Και λογαριάζουμε πόσοι έφυγαν από κοντά μας τους προηγούμενους μήνες. Κάπου χάνουμε το λογαριασμό. Δεν είμαστε καλοί στα μαθηματικά.

Σ: Συγχώρεση, άλλοθι ζωής! Σε έχω ανάγκη.

Τ: Τηλέφωνο μέσα στη νύχτα που σε κάνει να χαμογελάς.

Υ: Υπόσχεση να μη βάλουμε τη ζωή μας στην κατάψυξη.

Φ: Φαντάσματα έξω πια από τη ζωή μας. Ναι στους ανθρώπους, όχι στα ανθρωπάκια.

Χ: Χορταστική απαραίτητη χαρά, να πηγαίνουμε πέρα από τον εαυτό μας.

Ψ: Ψάχνουμε το ξόρκι που θα λύσει τους κόμπους.

Ω: Ώρα να πάμε με το μέρος της ζωής και να ζήσουμε την ιστορία μας χωρίς παρεμβάσεις, αρκετά κακοποιήθηκαν οι ψυχές μας.

Στη φωτογραφία : το καλλιτεχνικό πρότζεκτ της Αναστασίας Μαστρακούλη, η οποία φωτογραφήθηκε γυμνή  πίσω από ένα θολό γυαλί σχηματίζοντας τα γράμματα του λατινικού αλφαβήτου.