ΑΘΑΝΑΣΙΑ ΟΝΕΙΡΙΚΗ "Τελος εποχων..."

Αναμεσα στα φθινοπωρινα φυλλα...

κειτονται οι καλοκαιρινες υποσχεσεις...

τα ματια θελουν να βλεπουν ουρανο...

δεν αντεχουν το σκοταδι...

αναρθροι βηματισμοι...

σχηματιζουν το μοναχικο ταξιδι...

κανεις δεν σου εμαθε να πετας...

κανεις δεν σου εδειξε το δρομο...

...

αναλωσιμη υπαρξη...

με περιτυλιγμα ευτυχιας...

φανταζεις δυνατος...

μα φοβασαι τη ζωη...

κι υστερα ερχεται η βροχη...

για να ξεπλυνει τα βηματα σου...

χανεσαι...

απο που ξεκινησες...

που πας δεν ξερεις...

και το χιονι να πεφτει απαλα...

να λευκαινει το αδυτο των ματιων σου...