Πολύχρωμα τροχοφόρα με κύκλωσαν,
νοητές αλυσίδες στην αδύναμη σάρκα.
Ρύποι και άνθρακας στα πνευμόνια μου,
δωρεάν μετάγγιση με μολυσμένο αίμα.
Αλλόκοτοι θόρυβοι με βομβάρδισαν,
άναρθρες κραυγές το σύγχρονο λεξιλόγιο.
Πλαστικό χρήμα το αντίτιμο του μόχθου,
ψεύτικη ελπίδα στ’ απόκρυφο όνειρο.
Βιομηχανοποιημένη άσφαλτος γύρω μου,
ομφάλιος λώρος θρυμματίζει τα κόκαλα.
Ηλεκτρονικά μηνύματα με κατέκλυσαν,
το ηχόχρωμα της φωνής μακρινή ανάμνηση.
Κουφάρια νεκρών γεμίζουν το τόπο μου,
άσκοπη τροφή στου θανάτου την όρεξη.
Λιγοστό και αδύναμο το σπέρμα μου,
με τεχνικά γιατροσόφια η χαρά της γέννησης.
Χάρτινο κουρελόχαρτο η φαρέτρα μας,
ψεύτικα βέλη την γέμισαν ταγοί και ηγέτες.
Σε πολυτελή μέγαρα η σύγχρονη διανόηση,
χορτασμένοι καλλιτέχνες η αυλή της εξουσίας.
Με σκεπασμένο πρόσωπο η φωνή της αντίστασης,
ένα με τους χαφιέδες εκτονώνεται σπάζοντας.
Άνευρος ο λόγος των καινούργιων ποιητών,
φοβισμένα ανθρωποειδή στο φως της μέρας.
Απ’ το υλικό του γέρο Ήφαιστου τα νεύρα μου,
ατσάλινη πανοπλία στη νέα λογική του τίποτα.
Μετάληψη ο ιδρώτας και η μουτζούρα της φάμπρικας,
Ολύμπιο δώρο, νέκταρ σε ψυχή, μυαλό και συνείδηση.
Τα ροζιασμένα χέρια στο στήθος της παρθένας,
αντίσταση στη λογική τους, χαραυγή του μέλλοντος.
γιώργος θ. τζιας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου