Gustav Klimt - The kiss |
Φίλα με τώρα
όρθοι όπως είμαστε
να αγγιζόμαστε
να φεύγεις και να έρχομαι
να έρχομαι και να φεύγεις
να μας μισεύει
το θανατερό σκοτάδι
φίλα με στην κάμαρα
με τους τείχους ξεφλουδισμένους
από τον χρόνο
τώρα μου ανήκει
φίλα με στα μαλλιά μου
ανακάτεψε τις σιωπές
ας βοούν οι λέξεις
με όλη την ορμή τους
ας γίνει το Αλφα και το Ωμέγα
δρόμος ηδονής
που αργόσυρτα διανύουμε
και αν όλα αυτά που ζητώ
είναι πολύ για σένα
φίλα με και σκάσε..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου