Κοιμήσου νύχτα.
Ξάπλωσ' εντός μου
κι ο θάνατός μου
-άσ’ τον-, ας καρτερεί
Μες στο sκοτάδι,
φανός θυέλλης
τα όσα θέλεις,
μάγισσα τρυφερή.
Κοιμήσου εντός μου.
Θα σε δροσίσω,
με λόγο ίσο
να μου ξημερωθείς.
Νύχτα , ψυχή μου,
κατευοδώσου,
μαζί μου υπνώσου
στου Ήλιου το φιλί.
Κι όταν χαράξει,
νύχτα φευγάτη,
στ' άδειο κρεβάτι
έν' άρωμα θα ζει.
Το άρωμά σου.
Ζωή που φέρνει
στην ειμαρμένη
της άθλιας μου ζωής.
γ.π.κ-δρ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου