Για τα ματάκια σου που 'γιναν θολά
για τα χέρια σου που σκεύρωσαν,
για τα μαλλιά σου π' άσπρισαν,
για το σώμα σου που όλο κυρτώνει,
για την ομορφιά που οι ρυτίδες κάλυψαν,
για την ανάγκη σου να τρέξεις
οταν χρειάζεσαι βοήθεια να σταθείς
ενώ η καρδιά σου πετά...
για το άδικο να σε φωνάζουν "γέρο" και "γριά"
αυτοί που η λάμψη σου μονάχη
θα τους έσβηνε,
τα νειάτα τους αν είχες...
για τη δύναμη που τους παραχωρείς
όταν νομίζουν πως σε προσπερνούν,
για τ' όνειρα που έζησες
κι εκείνα που δεν πρόλαβες,
για ιστορίες που υπέροχα αφηγείσαι,
για την αγκαλιά σου που μεγαλώνει
ενώ συχνά μένει άδεια,
για τους γονείς σου που ακόμη αποζητάς,
για όσα σπουδαία μου προσφέρεις
κι αρνούμαι ν' αποτιμήσω,
για τον αλαζονικό τρόπο που απαντώ
όταν με συμβουλεύεις τι να κάνω,
για τις ώρες που είμαι απασχολημένη
και δεν σου κρατώ συντροφιά,
για όσα δε μοιράζομαι μαζί σου
λες και θα σ' έχω για πάντα...
γιατί είσαι το παρελθόν
και το μέλλον μου...
..γιατί ...σαν σε χάσω
κανείς δε θα γεμίσει
ποτέ το κενό σου...!
Σ' Α Γ Α Π Ω ...
(Mitzi Karra)
Δήμητρα Καρα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου