... Σύρτε, λοιπόν, σύρτε στίχοι μου. Μπορεί να μην είστε ποίησες, αλλά θέλ' είσθ' ελπίζω κατιτί καλύτερο από ποίησες· θέλ' είσθε, σήμερα κεντιστήρι για το κοιμώμενο ελληνικό πνεύμα, και αύριο μεθαύριο μαρτυρίες του σήμερα...
Σύρτε, στίχοι μου, σύρτε τυπωθείτε
Δεν είναι πουλιό στον κόσμο αφορεστάδες
Βουβοί, σβησμένοι, πάν' οι υποκριτάδες
Και σεις μπορείτε τώρα να φανείτε.
Λεύθεροι στίχοι, ελεύθερα μιλείτε.
Στηλιτέψετε ολούθε τσι ασχημάδες
Παρόμοια σε λαϊκούς ή σε παπάδες·
Εμπαίξετ' τες όπου τες ιδείτε.
Στην Αίγυφτό σας ως και σεις κρυμμένοι,
Άγγελος και σ' εσάς φέρνει την είδηση·
«Ελάτε», σας φωνάζει, «είν' πεθαμένοι
Οι ζητούντες να πνίξουν τη συνείδηση».
Σύρτε, στίχοι μου, εβγήτε παρρησία
και φωνάξετε: Ζήτω Ελευθερία.
Το παραπάνω ποίημα, μαζί με έναν πεζό πρόλογο, προτάσσεται στη συλλογή Στιχουργήματα διάφορα (1872) που εξέδωσε ο ποιητής, όταν είχαν κοπάσει πια οι διώξεις εναντίον του εξαιτίας του αφορισμού.
προβόδισμα: κατευόδιο, προπομπή.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου