Μαρία Λαμπράκη ""Πάθη-Θεία -Και ανθρώπινα..!"

«Εαρ μικρό έαρ βαθύ έαρ συντετριμμένο».{N. Καρούζος.}

Εκούσια τα πρώτα .Σωτήρια..Ακούσια των ανθρώπων...
Τον τελευταίο καιρό μοιάζουν με τον ανηφορικό δρόμο του Γολγοθά.

Καθ' ένας μόνος του σηκώνει το δικό του Σταυρό..

Κανείς Σίμωνας δεν προσφέρεται,ίσως και να μην υπάρχει..
Οι πραίτορες ,και οι λοποδίτες παίζουν στα ζάρια τις τύχες μας.

'Eχουν ήδη διαμερίσει τα ιμάτια ημών ,και σε Πιλάτια λεκάνη
''Νίπτουν τα χείρας .."

Τα τριάκοντα αργύρια ,βρήκαν πρόθυμο τον Ιούδα...

Η προδοσία καραδοκεί με ένα φιλί στο στόμα.

Ουδείς μετανιώνει -Πριν αλέκτωρ λαλήσει τρεις.
Το Θείο Πάθος και τα πάθη των ανθρώπων..

Ενώπιόν τους στέκονται μόνο ,οι ''καταραμένοι'',οι ''τρελοί'',οι ''ποιητές''.!

Ολοι όσοι καρφωμένοι στο Σταυρό τους, ψυθιρίζουν το δικό τους..
''Μνήσθητί μου''.Μ.Λ.
.........................................

Δομήνικος Θεοτοκόπουλος: “Ο Χριστός κουβαλάει το Σταυρό”

Aνηφορίζω ασθμαίνοντας ,το γολγοθά της Αγάπης ...
Κρανίου τόπος η καρδιά και το παραπέτασμα του νου ''σκίζεται'' στα δύο...
Η σιωπή σαν ''νεκροσέντονο ''τύλιξε την πόλη..
Μόνο ο Ιούδας τρεκλίζει αποκαμωμένος στους δρόμους/κρατώντας σφιχτά στη χούφτα του τα τριάκοντα αργύρια..Κάθε τόσο γυρίζει και φωνάζει:<<Δικός μου είσαι εσύ;>>
Κανείς δεν απαντά/ο τελευταίος (που απάντησε) το πλήρωσε με σταυρικό θάνατο...
Δε βαριέσαι,μονολογεί..Σε λίγο ξημερώνει ..
<<Δεν είναι τυχαίο που κάθε καινούργια μέρα ξημερώνει με το λάλημα του πετεινού/που μαρτυράει απο παλιά μια προδοσία>>Μ.Λ
Η φράση στα εισαγωγικά,ανήκει στον  Μπ Μπρεχτ

 Εκτός από τη Μαρία θα ήθελα να ευχαριστήσω και τη Ματούλα από την οποία "δανείστηκα"   το πρώτο ποίημα  μαζί με τη φωτογραφία.