Μονάχος περπατούσα
τον Θεό που χει κρυφτεί
απελπισμένα αποζητούσα
άλυτο αίνιγμα να λύσει
να παραδώσει μία λύση
για τον κόσμο που πάει να δύσει
με αιώνιες συνήθειες αγκαλιά
και ας αλλάξαν οι καιροί πια.
Σκιά που παρασύρει η νύχτα
να πετάει στον ουρανό είδα
μια κουκουβάγια να μιλάει
μοιρολογώντας σιγοκλαίει
την Παλλάδα ότι είδε να λέει
πως από ντροπή αυτοκτονεί
γιατί έχει ατιμαστεί.
Δίπλα σε μία λίμνη
στη σκοτεινή της κοίτη
μια Ναϊάδα γοερά θρηνεί
πως οι ημίθεοι έχουνε χαθεί
ένας ήρωας δεν έχει βρεθεί
η ψυχή της ν΄ αναστηθεί ,
μονάχη αργοπεθαίνει
σαν κανείς δεν τη λατρεύει.
Στου ποταμιού την άκρη
κάποιος Θεός στενάζει
έχοντας μόνη συντροφιά
φεγγάρι έτοιμο να σβήσει
αυτόχειρας να γίνει
όλο για έναν λαό μιλάει
πως τόσα του χε μάθει
τώρα πια τα χει ξεχάσει.
Έτσι μονάχα μία λύση
στο λαό έχει μείνει
όλο βοήθεια να ζητάει
από κάποιον εφιάλτη.
Μ΄ απάθεια να βλέπει
έργο που δεν ενδιαφέρει
το δράμα που γράφεται
στον χαμό για να τον φέρει.
Μ.Γ. …
Μιχάλης Γεωργούλης
Η φωτογραφία είναι από το google
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου