Φοβούνται οι φίλοι, θα επιστρέψω και θα χαθώ στα κύματά σου το βλέμμα στο κενό θα στρέψω θα ναυαγήσω στη σκιά σου, θα ’χω στα σύννεφα πετάξει και μια ομίχλη θα με ζώσει κανείς ποτέ δεν θα με ψάξει ούτε μπορεί να με γλιτώσει. Μα εγώ που στ΄ άκρα έχω φτάσει που έχω μάθει τι σημαίνει με το φονιά να ’χεις πλαγιάσει στους πιο δικούς σου να ’σαι ξένη, που έχω κρύψει το φεγγάρι να μην το κλέψουν τα σκοτάδια που δρόμους άλλους έχω πάρει που έχω στο μέτωπο σημάδια, γελώ μαζί τους γιατί ξέρω πώς είναι να κοιτάς στα μάτια όποιον νεκρή σ’ έχει σκοτώσει και σ’ εγκατέλειψε κομμάτια, ξέρω, στην πιο μεγάλη νύχτα πώς γίνεται δραπέτης να ’σαι να ξεπερνάς την κάθε ήττα για να ’χεις νίκες να θυμάσαι!
Φωτογραφία: Κατερίνα Καλαϊτζάκη - Σύρος
Υπέροχο! Με δυνατό φινάλε!
ΑπάντησηΔιαγραφή