Πυκνώνουν τα σύννεφα δίχως αιτία
στον χαμηλοδιάβατο ουρανό της ψυχής ,
πορεύεσαι σκυφτός , ψηλά μην ακουμπήσεις .
Ομόστρατός σου ο πόνος της μέρας
σταδιακά το σκοτάδι σε αγκαλιάζει .
Στον απέναντι τοίχο μια αμυχή φωτός
αντιμάχεται το έρεβος απεγνωσμένα ,
στην ίριδα του ματιού τρεμοπαίζει
αντιφεγγίζοντας την μόνη ελπίδα ,
πως η αυγή ξανά θα ανατείλει
αρκεί , να ξέρεις να περιμένεις ...
Από την συλλογή [Αγρυπνία ].
Η φωτογραφία είναι από :http://aretimaurogianni9.blogspot.com/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου