Ανασυνθέτω τις αποστάσεις
με τα σταγονίδια των πόθων,
καθώς μπήγω στη σάρκα σου
τους άπληστους ανασασμούς.
Ένα μπουκάλι κρασί προσφέρω
γενναιόδωρα στα μάτια
που σκιρτούν.
Αφήνοντας τις αντιστάσεις,
ανυποψίαστος απ' το βάθος των πληγών,
εθίζομαι στη γεύση του.
Κυριαρχεί η άπνοια,
τα σταγονίδια των πόθων
καταλαμβάνουν το χώρο.
Οι προθέσεις των αισθημάτων
κείτονται στου μπουκαλιού τον πάτο,
μια γεύση στυφή
σέρνεται και μουδιάζει
τα απογυμνωμένα μέλη μας.
Carpe.
Φοβερό όπως πάντα! Αισθησιασμός μαζί με μελαγχολία!!!
ΑπάντησηΔιαγραφή