'Αγγελος κατεβασμένος με διπλωμένα τα φτερά
χύνοντας ροδόχρωμα στη νεφέλη που σε περιβάλλει
στην αχλή της σκέψης μου ανάλαφρα ακούμπησες .
Ασθμαίνοντας λαμνοκοπώ στην ακύμαντη θάλασσα
το δέρμα μιάς ανέγγιχτης πορφύρας να σου προσφέρω,
κρυφά παρακαλώντας να μην είσαι αντικατοπτρισμός.
Ακόμη νιώθω στα δάχτυλα το πρώτο σου άγγιγμα
σαν ηλιαχτίδα πάνω απ' τη ράχη του δελφινιού
που λοξοδρόμησε στον ανάστροφο ορίζοντά σου .
Αποδομείς, καταστρέφεις και πάλι ανασυνθέτεις
πλάστης και χαλαστής μαζί των οραμάτων
που με κόπο έπλεξε το θολωμένο μυαλό μου.
Αναπόφευκτα έρπουν οι στιγμές ,πριν μαραθούν τα χάδια,
κι ας είναι καλά φυλαγμένες στην λήκυθο της καρδιάς
που αρμονικά πάλλεται προσμένοντας την μορφή σου .
Αν και , μάλλον δεν ήταν σωστό να δανειστώ φως
από την ίριδα των αινιγματικών σου ματιών,
αφού πορεία στο άγνωστο έχεις χαράξει . . .
ΑΘΗΝΑ 19 -- 11 -- 2018
ΑΥΛΩΝΙΤΗΣ ΣΠΥΡΟΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου