ΣΟΦΙΑ ΣΚΟΥΛΙΚΑ -ΒΕΛΛΟΥ "ΑΤΙΤΛΟ"

Πώς ένα νησί γέμισε δάκρυ 

που πάντα γελούσε 

από χαμό δυο λουλουδιών 

της Kλαίρης και του Άρη , 

των χαμένων ελαφιών .

 Πού να βγάλω φωνή 

ανθρώπους να μην παιδεύει ; 

Που η καρδιά γέμισε αναστεναγμό 

απείραχτος ο νους να μένει. 

Αγκαλιά τα βρήκαν 

τα αδικοχαμένα , 

πουλιά νεκρά 

με φτερά σπασμένα 

βλέφαρα παγωμένα . 

Με τι βλέμμα 

τον ήλιο να αντικρίσω ;