ΓΡΗΓΟΡΙΑ ΠΕΛΕΚΟΥΔΑ "Δεν φτάνει ένα όνειρο για να γίνει τραγούδι"

Γιόμισαν φουσκάλες
της αγωνίας τα πέλματα
σε διαδρομές που εμείς
δεν χαράξαμε (μη ορατές),
μοναχικές φιγούρες
πως να διατρέξουμε
το άβατο της ελευθερίας
όταν στο βάθος του ορίζοντα
ο παγωμένος αέρας
χτυπά τα τοιχώματα καρδιάς;

Μόνοι κι αθόρυβα κυκλοφορούν
σκοτεινά πρόσωπα ,
σε κάθε βήμα ο πόνος μεγαλώνει
να γιατί η γη έχει μια γκρίζα διάθεση
καθώς οριζόντια βροχή
μαστιγώνει τς ώρες
δεν φτάνει ένα όνειρο
για να γίνει τραγούδι.

Ε! εσύ που μιλάς για τα δεινά
του εαυτού, φέρε χέρια
να κρατήσουν το βάρος
μιας ιστορίας, από γλώσσες
που επαιτούν από μετανάστες
οργής, μάταιες χειρονομίες
τα γκέτα ψυχών θε να γεννούν.

Γρηγορία Πελεκούδα

Η  φωτογραφία είναι του 'Αγγελου  Μπαράι από https://www.lifo.gr/