ΚΩΣΤΑΣ ΒΑΣΙΛΑΚΟΣ "Η σκιά"

Μπροστά στον καθρέφτη, ανασηκώνεις τα μαλλιά.
Λίγο κραγιόν στα χείλη, ένα χάδι από άρωμα στο 

γυμνό λαιμό.
Φιλάς το είδωλο, κι αυτό σε αποθεώνει.

Στέκεσαι στο παράθυρο, μαγεύεσαι από τη λευκή 

πινελιά
που μόλις απέδρασε από την ασημένια ουρά.

Η ψυχή στο αναρριχώμενο του ετοιμόρροπου που 

αγκαλιάζει
τις νότες του πλανόδιου βιολιστή,
και τα μάτια στην άσφαλτο που στριγκλίζει 

αδιαφορία.

Στην είσοδο του θεάτρου αδημονείς για μια θέση
κάτω από τις ανάσες των ηθοποιών στη σκηνή.

Στο πέσιμο της αυλαίας, ανατροπές και εκπλήξεις 

κόντρα στη λογική.
Επαναλαμβανόμενες υποκλίσεις, παρατεταμένο 

χειροκρότημα.

Ο πιανίστας παγώνει τα πλήκτρα. Ο σκηνοθέτης 

έμπλεος χαράς ριγεί.

Κι εσύ,
προσπερνάς την ανεπαίσθητη σκιά μου.

Από τη νέα μου ποιητική συλλογή
Κώστας Βασιλάκος 10.01.2020

Φωτογραφία :Matheus Vianna