μην τάχα διαρραγεί το σκοτάδι και θορυβήσει,
μελαγχολώντας η αναλαμπή απ´ το καντήλι
σύρθηκε στο πάτωμα με θρησκευτική ευλάβεια
κι έσυρε την ομοβροντία των λογισμών ως την εξώπορτα...
Ήρθε κι η Παναγιά με τ´ αρώματα ζωσμένη,
στα καφετιά της μάτια μια άνοιξη βιολετιά,
ένα δάκρυ μεγαλοπρεπές σαν τον λωτό στης μνήμης τ´ αποφάγια...
Κοιμάται ο κόσμος, ψιθύρισε ο γάτος,
το κυπαρίσσι μουρμούρισε την προσευχή...
Οσμίσθηκα το βρεγμένο χώμα, το πάτημα είδα γυμνών ποδιών
την λάσπη που έκαναν μούστο,
το ψωμί των δακρύων οσμίσθηκα
κι έπειτα έχασα την Παναγιά κι έσβησε το καντήλι...
Μουχλιασμένο πρωινό με ήβρε κι ένα παιδί στο κατώφλι
να προσπαθεί να μάθει τους αριθμούς...
Σωτήριον εκπαιδευτικόν έτος...
Μοίρασα τα ψίχουλα στα πουλιά,
τα παιδιά μαθαίνουν να πετούν στα όνειρα πέτρες...
ΣΤΟ ΟΥΔΕΤΕΡΟ ΝΕΟΝ ΕΤΟΣ...
Μαρίνα Σολδάτου
Η φωτογραφία είναι από https://www.enimerosi24.gr/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου