ΜΑΡΙΝΑ ΣΟΛΔΑΤΟΥ - ΔΥΟ ΠΟΙΗΜΑΤΑ

Φωτογραφία - Julia Margaret Cameron 

"ΤΩ ΑΓΝΩΣΤΩ ΠΟΙΗΤΗ ..."

Πόσο με συγκινείς, παλιέ μου φίλε,
τα μαλλιά σου μοσχοβολούν κελαηδίσματα αηδονιών
και φασκόμηλο ανταριασμένο συννεφιάζει
τρία τέταρτα μακριά του βλέμματός σου...

Τα χείλη σου, σαν μυστικό επτασφράγιστο συνοφρυωμένα σιωπούν,
με μιάν γνώση σημάτων ενός μαρκόνη,
οπού ανταλλάσσει αιχμές με τα βέλη των κυμάτων...

Ταξιδεύω, σύγκορμη τρέμω φυλλορροώντας στο προσκεφάλι του χειμώνα...
Μου λείπει ο καπετάνιος με το σύνθημα στον υγρό τοίχο
με τις κολλημένες εφημερίδες,
με το λιόγερμα και την αυγή, με το ρίγος του κονδυλοφόρου...

Παλιέ μου φίλε, ζεις;

Τα αηδόνια άφαντα, πλανιέται ο κόσμος,
πλανάται μες στον αγύρτη εκδότη της ελπίδας...
Γύρισε, αν έχεις γεννηθεί, πέθανε, αν έζησες ποτέ...
Ο κόσμος δεν σου ταιριάζει...
Πόσο με συγκινείς, παλιέ μου φίλε...

Τω αγνώστω ποιητή...

Μαρίνα Σολδάτου

ΑΓΑΠΗΤΗ ΜΟΥ

Ευφυές το βρίσκω, αγαπητή μου, να στοχάζεσθε τον κόσμο
κι έπειτα να γέρνετε στα μελαγχολικά ταξίδια,
στα σφραγισμένα σας χείλη πεθαίνει το μειδίαμα τόσων δειλινών...
Αξιοπερίεργο το βρίσκω, αγαπητή μου, στα ατέρμονα να τερματίζετε με τόση αναίδεια...

Υποφέρετε, το γνωρίζω, όμως, μήπως ξεψυχάτε αδίκως;
Η θλίψη σας πάει ομολογώ,
μα δεν λυπάστε κείνα τα πολύχρωμα βλέμματα,
κείνους τους όρθρους οπού κρίνονται τα σφάλματα;
Κείνους τους δασύτριχους νιούς των παραμυθιών δεν συλλογάσθε διόλου;
Εν τη απουσία σας εγεννήθη εις Αστήρ φιλεύσπλαχνος
κι απεφασίσθη το καπέλο με τον ταχυδακτυλουργό
να σας μιλήσει για τους σκοτωμένους...

Οι στοχασμοί θα γυρίσουν την σκοτεινή πλευρά της Σελήνης,
μα, πριχού φέξει μόνο ένας αγώνας θα φέρει τον ήλιο...

Ευφυέστατο το βρίσκω, αγαπητή μου, να αποζητάτε ένα στίχο ελευθερίας...

Μετά τιμής, σας ευχαριστώ...

Μαρίνα Σολδάτου